APPELLATIONIS 369

cum eodem Pirhing loc. cit. num. 146. Atqui , pergi t ora tor , Canonicus absens e ra t ab aula capi tular i , sed in eadem ci- v i t a te domi manebat ; iusto det inebatur impedimento, g rav i enim laborabat infirmitate; procuratorem const i tui t non e x t r a - neum, sed ipsum Archidiaconum Capi tul i : ergo cum t r i a iur is

1 requisi ta in eodem adamussim concurrant , nemo il l i ius a u - ferre potera t edendi votum per procuratorem.

Inut i l i te r au tem opponi sust inet , procuratorem const i tui posse tan tummodo dum de electione aga tur ; contrar ium enim verum esse tenet Schmazlgr. de elect. num. 24. Consonant Pirhing de elect. sect. 3 num. 140* et ex novissimis ca- nonist is Iscard. in Praelect. iur. can. tom. 2 §. 423 num. 2. Cum ig i tur , concludit o r a t o r , quisque Canonicus legi t ime

' impeditus possit votum suum ferre per procuratorem in omni- bus gravioribus Capituli negotiis, necessario sequitur, Cano- nicum gravi morbo domi detentum, iure suo usum fuisse quando votum suum dedit per procuratorem pro acceptatione sen- ten t iae , Capitulo contrar iae .

Cum ergo, a i t orator , octo Canonici votum dederint pro acceptatione sentent iae , contra septem qui al i ter sent iebant , sequitur quod actus acceptationis validus ret inendus s i t , et

i nu l la esse debeat appellatio a dissidentibus interposi ta , qua corpus mora le , seu qua Capitul i pars .

v Ad secundam suae allegationis paragraphum descendens

orator , dissidentes multo minus qua singulos appellat ionem interponere potuisse propugnat . Sane iudicium ins t i tu tum fuisse tene t non in te r singulos, sed in ter corpus Pa r t i c ipan- t ium, repraesentans massam communem, et corpus Canoni- corum repraesentans massam fraternam, ut i deduci au tuma t

s ex ci tat ione introductiva iudicii diei 22 Septembris 1879, ex speciali iudicis delegatione, ex notificatione motae l i t is facta adversae par t i , ex l i t is contestat ione, ac tandem ex iudicis definitiva sentent ia , ideoque semel probata et acceptata per corpus Canonicorum la ta sentent ia , minor eiusdem corporis pars nequi t amplius ab illa appellare.

Pot ior i au tem rat ione pro nul l i ta te appellationis conclu-

Aela, Tom. XIV fase. CLXIV. 24