NULLITATIS MATRIMONII 371

et ipsg Canonista ostendit, de qua re, videsis, quae adduximus in Vol. II¿ Appena. I pag. 52 et seqq.

ANIMADVERSIONES DEFENSORIS MATRIMONII. Defensor matrimonii ex officio inter cetera, quae scripsit, animadvertit, apprime con- stare et sponsalia fuisse inita, denunciationes factas, matrimo- nium fuisse coram Parocho initum, quibus stantibus, non esse pluris quam par sit aestimandum rumorem de vi metuve incusso : qui ceteroquin non omnino iniustus censendus esset, quum et Aloisius non solum sponsalia cum Anna inivisset sed et etiam eam cognovisset; ideoque promissis stare, factaque suo per ma- trimonium emendare deberet, quod contra fas egisset. Neque plurimi esse faciendam Aloisii renuentiam Annam uxorem du- cendi postquam notum ei factum est, eam non virginem iamdiu fuisse: quum improbabile esset, quod Aloisius haec non ante dignovisset: ideoque iactatam renuentiam, qua diceretur, obfir- mato animo Annam postea repudiasse, firmo fundamento carere : eo vel magis, quod dum Aloisius a civili auctoritate deprehensus causam sciret, cur detineretur, non una vice dixerit, se velle Annam uxorem ducere.

Hisce aliisque copiose deductis, propositum est resolvendum

Dubium.

« An constet de nullitate matrimonii in casu ». RESOLUTIO. - S. Congregatio Concilii, causa cognita die

26 Iunii 1869 respondere censuit: Affirmative. Hac edita Resolutione, novam audientiam imploravit vinculi

matrimonialis Defensor iuxta praescriptum Constitutionis Bene- dictinae, Bei miseratione (quam recolere possunt Lectores nostri in Vol. IV pag. 346); atque nova Vota sunt exquisita tum ab altero Theologo tum ab altero Canonista, qui pariter in nulli- tatem matrimonii satis convenerunt, quibus propositis cum novis animadversionibus defensoris Matrimonii ex officio in Congre- gatione habita die 18 Decembris 1869, S. Congregatio, causa iterum discussa, respondit: In decisis.

Ex QUIBUS COLLIGES:

I. Matrimonii substantiam in libero consensu consistere.