INFORMATIO 373 virorum agendi modum longe praetergreditur. Nihil plane eius caritati

deest quominus heroica praedicetur. Adest enim assidua et maxima

singulorum operum misericordiae, tum quod animas , tum etiam quod

corpora attinet exercitatio, adsunt immensi labores, molestiae, aerum-

nae ad hominum utilitatem alacriter perpessae, adest plenus rerum

omnium , ac vitae ipsius contemptus ut hominibus opitularetur.

De virtutibus cardinalibus. De heroica prudentia. Morales inter, seu cardinales Virtutes, primo occurrit loco Prudentia, sine

qua nihil recte fieri, nihil considerate potest, quod laude praemioque di"

gnum esse videatur. Est autem in re nostra prudentis lente deliberare

quae melius ad finem aeternae beatitatis conducant, eaque sic fortiter

«naviterque eligere ut nunquam ab incepto desistamus. Hinc iure meri-

toque a Theologis ea dicitur esse virtus, qua in quovis negotiorum ge-

nere cognoscitur quid tamquam honestum agendum sit, aut quid fu- giendum tamquam turpe. Dividitur autem haec virtus, iuxta Angeli-

cum Doctorem 2. 2. Quaest. 47 Art. 11 in Corp., et iuxta Card. de

Lauraea disput. 12 de virt. art. 2 num. 14 in personalem seu par-

ticularem, cuius ratio omnis in proprio operantis bono versatur, et in

communem seu gubernatricem quae aliorum consulit utilitati. Iamvero

quoniam utriusque partis luculentissima extant argumenta, quantum in

utraque praestiterit S. D. Vincentius Pallotti , facile erit coniicere, si

universarum ipsius actionum ratio diligenter habeatur ; in singulis enim

haec Prudentiae virtus mirifice elucescit.

Ad particularem enim Prudentiam quod attinet, quis, quaeso, Vin-

centio nostro prudentior, qui a teneris unguiculis finem, quem illi as-

sequendum statuisset Deus , statim agnovit, omniaque quae essent in

potestate sua, media adhibuit ut eo se dignum exhiberet? quis pru-

dentior illo de quo testes omnes uno ore praedicant nihil unquam in

omnibus suis operibus intendisse aliud quam infinitam Dei gloriam, et

hominum salutem, qui humana omnia, delicias, opes, honores sprevit,

calcavitque ? quis eo prudentior qui voluntate sua se abdicans, divinam

tantum prae oculis habuit semper, illique se studuit conformare ? Quis

denique eo prudentior, qui effervescentes animi motus cohibens, eos

rectae rationi, hanc vero Deo submiserit? Ipse quidem a prima adole-

scentia maturitatis et prudentiae indicia praebuit fere senilis , ita ut

testem compulerit dicere eum a prima aetate gratuitae prudentiae, quod

dicitur, dono fuisse praeditum, adeo in eo haec virtus eminebat, adeo in

prosequendo quod bonum esset, cavendoque ab eo quod malum, su-

pra mensuram aetatis proficiebat, ut ceterorum oculos in se converteret.

Posthabita Servus Dei prudentia quae carnis dicitur, eam consectaba-