574 ORANEN.

verit praetensum ius proprietatis non animo sibi dominium habendi super Asylo, sed potius tamquam facultatem ad re- movendas sorores S. Teresiae; siquidem sac. Catà omnem recursum fundabat in iure proprietatis, quod sibi vindicabat in Asylo : item negat quod quaestio administrationis moralis vel materialis Asyli quae iuxta contrarium Defensorem est vera et unica quaestio, non fuerit ventilata et resoluta a S. Congregatione: non obstante enim quod Episcopus titulum fundatoris sac. Catà recognoverit, ad quem hic in suis scri- ptis semper appellabat; tamen proposito dubio, an sac. Catà pertineat proprietas vel simplex administratio super Asylo? S. Cong. respondit negative in omnibus: tandem negat quod quaestio posita, prout vult contrarius defensor, absorbeat quaestionem redditionis rationis collectarum et erogatarum eleemosynarum : nam haec in suo robore semper permanet, quaecumque sit futura decisio principalis controversiae: si- cuti etiam negat quod ab hac resolutione pendeat ruina vel vita neonati Instituti, uti pariter vellet dictus defensor, ex- cepto casu addit Episcopus, quod sac. Catà non abutatur titulo civili, quo est investitus, ad pessumdandum institutum, quod nihilosecius dicit facto comprobari.

Huc re deducta, Episcopus monet S. Congregationem quod sac. Catà, ut ut reproponi causam obtinuerit, iam suo mandatario commisit quamprimum Asyli proprietatem alie- nare, et de hoc actum est cum quodam Finet qui promptus est ad Institutum acquirendum pretio libell. 45.000. Hoc quod unice pendet a libera sac. Catà voluntate, et non ab actibus iudiciariis ex parte agentis taxarum, vel creditorum hypothecariorum Asyli, subdit Episcopus, est novum argu- mentum malae fidei ipsius Catà, qui confisus titulo civili proprietatis, nihili ducit S. Congregationis resolutiones.

Hisce utrimque compendiario collectis ad proposita