Bambergen. 3 7 5

iussit; addita insuper prima monitione canonica ob negle- ctum praeceptum petendi aliud beneficium.

A quo decreto parochus Ioannes N.... ad Archiepiscopum Bambergensem appellavit, qui tamen die 31 Oct. 1 9 0 1 sen- tentiam Episcopi Herbipolensis plene confirmavit. Tunc paro- chus, posthabito iure provocandi in tertia instantia apud ter- tium Bavariae Episcopum a Nuntio Apostolico eligendum vi privilegii a Pio IX Breve Nemo ignorat concessi, supremo Sedis Apostolicae iudicio sistere maluit.

Allegationes parochi. Ipse contendit iniuste canonicam monitionem ab Ordinario sibi inflictam esse; in decreto enim 29 Febr. 1 9 0 1 nullum praeceptum sed merum Episcopi desi- derium quoad paroeciae renuntiationem continebatur. Hinc, quum nemo teneatur propriis iuribus valedicere ad votum superioris implendum, parochiali beneficio non abdicavit; eo vel magis quod Episcopus in suo decreto nullam suae deci- sionis rationem attulerit. Praeterea addit contra canonicas sanctiones et praecipue contra Conc. Trid. (Sess. 21, c. 6 de Reform.) militare impositam sibi a paroecia amotionem ; enim- vero Episcopus veram rerum cognitionem non habuit, nec habere voluit, quum et testes audire et inquisitionem per- agere neglexisset. Ceterum dissidium cum laica auctoritate, de quo ipsa tantum est iudex competens, non est ratio suffi- ciens pro parocho inamovibili destituendo.

Allegationes Archiepiscopi. Ex adverso Bambergensis Archiepiscopus animadvertit Episcopum Herbipolensem sive in procedendo sive in iudicando non errasse. Non erravit in procedendo: tum quia Episcopus est incompetens in dissidiis parochum tamquam Inspectorem scholasticum inter et civiles magistratus exortis iudicandis, quod ad Gubernium pertinet; tum quia accusationes adversus parochum prolatae per ipsius rei confessionem perque publicam notorietatem satis in pro- patulo erant, quin opus esset testes audiendi atque inquisi- tionem instituendi. Sed neque Episcopus erravit in iudicando: