DECRETUM 377

(1) Bened. XIV. L. II. C. VIII. (2) Ibid. loc. cit. §. 1. (3) Ibid. §. 3.

manuscripta, et históricos directae probationis partes non sub- stinere, loquitur de causis coaevis, quae procedunt per viam non cultus; in iis enim directae probationis onus testes sub- stinent ; documenta autem historica testificationesque extraiudi- ciales nonnisi adminiculi vim praeferunt (1).

At alia est Magistri nostri mens , cum sermo sit de casu excepto, vel de antiquis causis per viam non cultus proceden- tibus. Siquidem tantummodo miracula nequeunt per historica documenta demonstrari ; in virtutum autem aut sanctimoniae nomine nil vetat quominus historiae ad plenam probationem ad- ducantur. En praeceptoris nostri verba « Regula generalis sit » in nullo casu miracula probari posse per solas historias et » chronicas; item virtutes et martyrium iuxta modum mox » explicandum consimilibus monumentis probari posse in causis » procedentibus per viam casus excepti vel in causis in quibus » propter temporis antiquitatem testes de visu haberi non po- » tuerunt et locus est probationi subsidiariae (2). » Etenim sub- dit: « In causis quippe praedictis fit locus probationi subsidia- » riae, et in linea probationis subsidiariae suum sibi locum vi- » dentur vindicare debere historiae et historica documenta (3)».

Quoad difficultatem a Censore motam cjrca valorem vitae Servi Dei typis editae, multa respondit defensor. Tandem ait : ita summarie perstringi potest Benedicti XIV doctrina, uti scilicet vita antiqua, dummodo-a probato auctore edita, idonea sit ad sanctitatis famae originem demonstrandam , non autem ad id obtinendum sufficiat vita a recenti scriptore exa- rata : excepto tamen casu, in quo, uti in vita s. Aloysii Gonzaga, haec nedum ab eximiae probitatis auctore sit edita, sed a gravissimis viris examinata et cum venia summi Pontificis ad fidelium aedificationem typis edita. Quapropter quae Censor ex Benedicto XIV profert non ad antiquam, sed ad recentem vitam referuntur, et exceptionem constituunt, qua posita, etiam vita haec a gravi viro edita ad probandam famae originem rite possit adduci.

Iamvero, huius historiae scriptor est Sacerdos Ioannes Sotius, qui eximia morum integritate egregiisque virtutibus exornatus, indefessis sacri Ministerii laboribus intentus, optimam pietatis