DECRETUM 381

ratons lateri perpetuo adhaerentem, ingenuum quidem et pium; sed expertem perfecta virtute, eaque animi virilitate quae fortes efficit, et ad ardua capessenda disponit ait : sat est in ange- licam iuvenis vitam attentos oculos convertere, ut appareat iu- venem egregiis mentis ingeniique dotibus exornatum fuisse. Quapropter dum veluti filius amantissimus moderatoris sui man- datis consiliisque obsequebatur, et propriae veluti voluntatis ex- pers, alienae subditus erat ; eximium praebuit heroicae illius humilitatis exemplum, qua ut memorat b. Ioannes Baptista de Rubeis^ amabat nescivi et pro nihilo reputari. At sacerdo- tio init iatus, quodnam ingenii acumen heroicae charitati con- iunctum ostendit, dum tam uberrimo aeternae salutis fructu concreditis sibi ecclesiastici ministerii partibus satisfecit ? Quid dicam de aegris puerisque, qui in s. Gallicani nosocomio de- gebant ?

Nullam redoleré labem praesumptionis et vanae captandae gloriae verba Servi Dei certum est. Nam etiam cum dicit se nolle peccata propria cum illis confessoris mutare, quis non videt quantam animi simplicitatem ac morum innocentiam haec verba redoleant ? Quis poterat, quaeso, meliori ratione humillimam pii iuvenis animam agnoscere, quam qui eius spiritualis pater atque illibati candoris custos fuerat ? At quod factum conscientiae mo- derator uti angelicae simplicitatis argumentum posterorum me- moriae transmittit, in eo Censor insitae existimationis iudicium invenit ?

In obiectione, quae heroicam S. D. spem respicit, notat de- fensor, censorem adiecisse verbum serio dum pii iuvenis verba referret dicentis si sanari vellem Quisquis autem videt quanta inter utramque locutionem reperiatur dissimilitudo, abraso enim illo adverbio serio quaevis praesumptionis species, si quae ade- rat, vanescit. Quid itaque Dei Famulus his verbis expressit, nisi se fiduciam habere sanitatem obtinendi, si coelestem Pa- trem de hac gratia rogaret; tamen propter impensam charita- tem qua in Deum ferebatur, se malle dissolvi et esse cum Christo? Malebat pius iuvenis vitam amittere, ne vel levissima culpa macularetur ; hoc autem desiderium tam caelesti dilectione fra- grans , tam perfecta sanctitate fulgens , veluti praesumptionis labe redolens a Censore incusatur?

Tandem censor advertit servum Dei sua agendi ratione sibi mortem accelerasse, nolens abstinere ab illis laboribus qui ipsi