INFORMATIO 381

fensissimum atque iniuriosum, omnibus maxime invisum, et ceterorum

vitiorum germen atque origo ; ita christiana humilitas virtus est divinae

magnitudini, et humanae naturae magis conformis, acceptissima homi-

nibus, et ceterarum virtutum altissima radix ac fundamentum. Quae

cum ita sint, habemus in tantis eximiae humilitatis S. D. documentis

amplissimum atque uberrimum testimonium quod ceteras illius virtutes

mirifice comprobat, atque confirmat; eoque amplius, quo magis haec tanta

virtus in eo excelsa fuit, atque admiranda. Quare Scacchus, humilitas,

ait, cum probata fuerit in actis alicuius Servi Dei summum et per- fectum sanctitatis argumentum ex ea colligitur ad effectum beatifica- tionis et canonizationis.

De o b i t u s e r v i D e i . Qui omnes vitae actus evangelicae perfe-

ctioni conformare pro viribus conatus est, eius quidem exitus a sanctitate

vitae quam duxit, differre non videtur posse; bonorum enim laborum

gloriosus est fructus, ut inquit Sapientia Cap. 3. Ver. 15. Eiusmodi

plane fuit mors S. D. Vincentii Pallotti, qui in tanto sanctitatis et vir-

tutum omnium splendore diem clausit extremum, ut quidquid ad

mortem sancte et luminose obeundam desiderari possit, omne in pre-

tioso illius exitu mirifice concurrere. Et hoc quidem illustre testimo-

nium erit heroicis fuisse virtutibus vitam eius exactam, nam, ut le-

gimus in Decretis generalibus fel. rec. Urbani PP. VIII. Si finis vitae

sit illustris et sanctimonia plenus, publica praesertim testificatione no- tatus, argumentum erit, quod actiones anteactae poterunt esse sanctae.

Etsi neque aetas, neque corporis habitus innuerent mortem eius

proximam esse, tamen S. D. divinitus monitus diem sibi extremum

imminere sentiebat. Id pluribus palam fecit, aliis quidem disertis cla-

risque verbis, aliis vero suboscuris. Haec autem morbi praevisio citra

rerum hominumque coniecturas plurimum conferre ad ornatum pretiosae

mortis censet Benedict. XIV Lib. 3. cap. 38. num. 18, et Scacchus qui

de not. et Sign. Sanet. sect. 5. cap. 6. inquit « His praedictionibus subindicatur servos Dei aeternorum desiderio enixe rogasse, ut hinc ipsis

abire liceret, Deumque ad servorum suorum consolationem id eis reve-

lasse. Quapropter gaudio gestientes mortem appetunt, de morte

loquuntur, eamque etiam praedicunt. »

Quae fuerat in doloribus, aerumnis adversisque omnibus tolerandis

invicta, dum vita maneret, fortitudo, ea ad exitum illa properante,

eximio modo eluxit. Cruciatus enim quibus sive morbo sive eius cu-

ratione torquebatur, ita alacri laetoque animo perferebat, ut ceteros

ipsum optime se habere, nisi alia contrarium suasissent, in opinionem

induxisset. Non gemitus, non suspiria, non verbum quod dolorem por-