De Linares

portione congrua non fraudentur, et supersit quantum suffi-

ciat ad explendum onera officii s u i » . Art. J4ß: «Parochi ,

qui portionem pensionis solvere debent, eam quolibet bime-

stri mittant ad Episcopum una cum nota, qua tum proven-

tuum, tum expensarum ratio reddatur ». Hisce itaque inhae-

rens dispositionibus, quas citat Wernz (Comment, ad Decre-

tales, tom. ß, n. 223 in fin., et not. 66) postquam affirmaverat

posse Episcopos cathedraticum et seminaristicum exigere ,

sedulo subiungit : « Multoque magis fas est, ut iis in regio-

nibus, in quibus Episcopi pro propria sustentatione et commu-

nibus dioecesis expensis reditus stabiles non habent, ad hunc

finem certa et determinata contributio ecclesiis imponatur ».

Accedunt argumenta ex consuetudine et ex facto deprom-

pta. Et ad consuetudinem quod attinet, de ea in memoratis

litteris testatus est Archiepiscopus. Quoad factum omne du-

bium excludi videtur ex eo, quod parochus de la Garza be-

neficium onere gravatum et ab Archiepiscopo collatum omnino

acceptavit, imo professione fidei et iuramento emissis pro-

fectus est ad parochiam, cui ex tunc inservit. Unde ipse satis

domonstravit, se cuilibet meliori iuri renuntiasse.

Ex adverso vero defensor sacerdotis de la Garza, de hac

quaestione breviter et quasi incidentaliter disserens, contendit

impositionem praefatae taxae non posse sustineri, eo quia ipsa

est excess iva ; nam ea iuncta cum alia taxa favore Seminarii

exhauriret 37 7 0 de reditibus parochialibus, quod omnino ad-

mitti nequit. Deinde non adest necessitas seu causa canonica

pro eius impositione quia, ut ipse ait, dioecesis de Linares

non laborat paupertate ; neque ea considerari fas est ad in-

star cathedratici quia hoc solvitur singulis annis dum illius

taxae solutio praecipitur fieri singulis mensibus. Hinc retur

illius impositionem fuisse arbitrariam, neque ad eius cohone-

stationem ullimode invocari posse dispositionem iam alias ci-

tati Concilii Americani Latini n. 860 sic se habentem: « Epi-

scopus singulis annis , quamdiu sit necessarium, secundum