3 8 4 Ex S. C. Concilii

pluribus; et deveniens usque ad taxativas dispositiones quae continentur in Constitutione Apostolicae Sedis, in supra citata Instructione S. C. super Disciplina Regulari 27 Nov. 1892, et in citatis declarationibus S. H. C. in Firmana, 9 Sept. 1893, et in Urgellen., 26 Ian. 1895.

Quibus ex omnibus facile patet legem de litteris testi- monialibus requisitis pro clericis, qui in aliena dioecesi com- morati sunt, promovendis strictioris in dies interpretationis evasisse, et temporis spatium aptum ad impedimentum cano- nicum contrahendum noviter coarctatum fuisse pro illis qui militiae servierunt ad trimestre, quo efficacior evaderet de ordinandorum idoneitate inquisitio.

Praeterea , abunde constat inter omnes, quanto nostra aetate faciliores mores effecti, et quam aucta sint ubique cornu- nicationum atque itinerum commoda, quae omnia profecto non minuere videntur, praesertim in militibus, pericula cano- nici impedimenti contrahendi, etiam per non continuam seu interruptam in aliqua militari statione trimestralem commo- rationem. Haec commorationis interruptio, praesertim si magna non fuerit, data communicandi itinerumque facilitate, quae, ut ita dicam, omnem fere locorum distantiam abstulit, potius augere censenda est illud temporis spatium a iure definitum uti aptum ad impedimentum contrahendum, ita ut non de- trahenda sed potius trimestri addenda videatur.

Quapropter si legis mens magis quam littera attendatur, ne ea frustretur, litterarum testimonialium necessitas admitti debere videatur etiam in casu, quo quis nedum per trimestre aut semestre continuum, sed per interruptum quoque, sive vacans militiae sive non, in aliena dioecesi fuerit commoratus. Ceterum etiamsi litterae quis adhaerere velit, eadem valeret conclusio, cum iuxta illud effatum : « ubi lex non distinguit neque nos distinguere debemus », et cum nullam in casu legis- lator distinctionem fecerit inter tempus continuum et non con- tinuum, utrumque comprehendere voluisse censendus est. Ne-