385

L I T T E R A E Encycl icae Sanctissimi 0. N. Leonis Papae X I I I de praecipuis civium christianorum officiis.

LEO P P . XIII. Venerabiles Fratres, Salutem et Apostolicam Benedictionem.

Sapientiae christianae revocari praecepta, eisque vitam, mores, instituta populorum penitus conformari, quotidie magis apparet oportere. Illis enim posthabitis, tanta vis est malorum consecuta, ut nemo sapiens nec ferre sine ancipiti cura praesentia queat, nec in posterum sine metu prospicere. - Facta quidem non mediocris est ad ea bona, quae sunt corporis et externa, pro- gressio : sed omnis natura, quae hominis percellit sensus, opum- que et virium et copiarum possessio, si commoditates gignere suavitatesque augere vivendi potest, natum ad maiora ac ma gniflcentiora animum explere non potest. Deum spectare, atque ad ipsum contendere, suprema lex est vitae hominum: qui ad imaginem conditi similitudinemque divinam, natura ipsa ad au- ctorem suum potiundum vehementer incitantur. Atqui non motu aliquo cursuque corporis tenditur ad Deum, sed iis quae sunt animi, cognitione atque affectu. Est enim Deus prima ac suprema veritas, nec nisi mens veritate alitur : est idem perfecta sanctitas summumque bonorum, quo sola voluntas aspirare et accedere, duce virtute, potest.

Quod autem de singulis hominibus, idem de societate tum domestica tum etiam civili intelligendum. Non enim ob hanc caussam genuit natura societatem ut ipsam homo sequeretur tamquam finem, sed ut in ea et per eam adiumenta ad perfe- ctionem sui apta reperiret. Si qua igitur civitas nihil praeter commoditates externas vitaeque cultum cum elegantia et copia persequatur, si Deum in administranda republica negligere, nec leges curare morales consueverit, deterrime aberrat ab insti- tuto suo et praescriptione naturae, neque tam est ea societas hominum et communitas putanda, quam fallax imitatio simula- tioque societatis. - Iamvero ea, quae diximus, animi bona, quae in verae religionis cultu constantique praeceptorum christianorum custodia maxime reperiuntur, quotidie obscurari hominum obli- vione aut fastidio cernimus, ita fere ut, quanto sunt earum rerum

Acta, Tom. XXII. fase. COLIX. 25