386 LITTERAE

sive ad illustrandum, exposcit. Quippe hoc est quod variis ar- tibus antiquus humani generis hostis impugnare acrius con- suevit, nefarie fidens se , sectatorum Christi discissis animis, Christum ipsum eiusque redemptionis opus usquequaque ever- surum: nullo enim pacto neque in se neque in mystico suo corpore divisus est Christus. - Ita vos similesque homines ca- tholicos, qui scriptis vel quotidie vel ex intervallo ©mittendis dant operam, coeptis velle Nostris maiorem in modum obse- cundare pro certo habemus. Quo rectius id vero utiliusque eveniat, studete naviter vos aeque et illi, vehementer hortamur, cum doctrinae sincerae solidaeque instructu copiam coniungere prudentiae, aequitatis, concordiae; quarum munere laudum, et omnia devitentur quae offensiones in nostris contentionesque serere possint, et multo augeantur eorumdem vires ac decus, cum alienis agentium. Hoc amplius, talium scriptorum prorsus esse debet, sacrorum Antistitum vereri maxime auctoritatem, persequi ductum, desideriis ipsis concedere; id quod adhuc vos praestitisse, dilecti filii, iure gratulamur, perindeque agno- scimus quasi argumentum uberioris gratiae quae laboribus vestris sit apud Deum itemque apud homines in posterum ob- ventura. - Nos interea, ut fateamur quod in animo est, erga nationem vestram, generosam ingenio gestisque rebus nobilem, voluntate admodum propensa movemur, nec unquam de ipsa nisi magno cum desiderio recordamur. Memoria nempe subit quum eam Willibrordus, apostolici exempli vir, a Sergio I de- cessore Nostro Archiepiscopus Frisiorum consecratus sacroque pallio insignitus, velut felicem agrum subegit Christo ac diu multumque excoluit; quam eamdem non pauca saecula et in- tegritate fidei et digna praestantia operum florentem, Ecclesia catholica habuit carissimam. Qui deinceps successere casus! Quae autem miserentis Dei in Neerlandiam benignitas! Est enim pergratum videre in ea ut, acres post hiemes ac procellas, lux veritatis et gratiae pristina sensim recepta sit, quotidieque, in iuris potestatisque publicae aequitate, increscat. At vero quan- tum in communibus votis supersit, probe intelligitis, dilecti filii, ac sentitis ipsi, pro ea quae vos tenet urgetque patria et chri- stiana caritas. Agite igitur, cursum auspiciis novis repetentes, instate propositis, alacritatem intendite: ut optimos vestrae operae fructus cives omnes largius percipiant, ii in primis qui de fide dissentiunt. Quorum in causa hoc habetote tamquam