388 EMPTIONIS VENDITIONIS

IL Quare sive tractatus proximi contractui habiti fuerint, sive contractus fuerit mutuo consensu (1) conclusus, donec reser- vatum Beneplacitum non superveniat, ecclesia vi antecedentis tractatus vel contractus cogi non potest ad perficiendum con- tractum.

III. Idque valere sive ecclesia contrahat cum civili persona, sive cum alia ecclesia.

IV. Eorum veterum auctorum sententiam, qua docent, con- tractum conclusum cum conditione Beneplaciti Apostolici obti- nendi validum esse, in praxi non videri receptam.

V. Immo post formam traditam a Benedicto XIV de alie- nandis rebus Fisci ad res ecclesiasticas quoque productam, Bene- placito Apostolico exsecutioni mandato favore melioris oblatoris, adhuc superesse experimenta vicesimae et sextae, quibus duran- tibus conditionata manet adiudicatio rei primo meliorique obla- tori facta (2).

VI. In praesenti themate, rebus varia ratione implexis, aequi- tate suadente, alienationem favore Capituli faciendam esse S. Con- gregationem iudicasse, omissa forma a Benedicto XIV praescripta.

(1) Si contractus non solum esset mutuo consensu conclusus, sed etiam exsecutioni mandatus per traditionem rei vel possessionem, praeter nullita- tem actus, contrahentes in censuram excommunicationis ipso facto incur- rerent, etiamsi id fecissent sub condi- tione Beneplaciti Apostolici obtinendi: agerent enim contra formam extrava-

gantis Ambitiosae prohibentis sub hac poena alienationes.

(2) Qui ampliora de hac re quaerat iuxta vigentem praxim SS. Congrega- tionum, consulat opusculum cl. Aloisii Trombetta, Praxeos regulae etc., quod saepius laudavimus. Confer quoque causam adductam in Vol II p. 418 et seqq.