m M ATRIMONII

D E D U C T I O N E S D E F E N S O R I S V I N C U L I M A T R I M O N I A L I S

Causa haec paucis definitur si omnia in unum componas. Nova nupta morbo afficiebatur, qui levis initio ac pene abdi- tus neque copulam neque animorum coniunctionem praepedi- vit. Post quatuor aut quinque menses morbus vehemens re- pente factus est. Vir medelam tentavit: denique incommodum contubernium pertaesus, egit de separatione. Post octo circiter annos primum libertatem adipisci excogitavit, ac de nullitate egit. Reiectus iu hoc iudicio, ad dispensationem convolavit. Sed gravissimis difficultatibus implicitus decem annis haesit, quousque vixit Episcopus T, qui omnia noverat. Hoc elato , cum Aemilia nullam m hoc iudicio partem assumat, quid- quid utile censuit, ad opportunitatem, nemine contradicente, composuit.

Re intimius inspecta, tuto constitui potest, utramque di- spensationis conditionem deficere : quod nempe matrimonium consummatum non fuerit, et quod causae ad dispensandum aptae afferantur.

De matrimonii consummatione praesertim huc usque di- sputatum est. Pro matrimonii defensione haec duo eminent, fusius demonstranda; quod Fridericus consummationem defuis- se nullatenus probat, ac propterea, causa cadat oportet : et quod potius ex actis consummatum fuisse liquet, atque id- circo reiiciendus est.

Actor sua praesertim confessione probat copulam defuisse, ac levibus praeterea praesumptionibus. Sed in iure dissimulat quodnam probationis genus in re tam gravi requiratur. Prae- stat ante omnia de qualitate probationis ab eo afferendae di- sputare, ut deinde videatur utrum huic necessitati ille satis- fecerit.

Tralatiti um est, ne utrique coniugi quidem credi posse pro- pter collusionis metum, nisi aliunde probationes accedant, ut docuit Coelestinus III. in Cap. 5. de eo qui eogn. - ibi -