390 Reintegrationis in paroeciam

et per quindecim dies vacet spiritualibus exercitiis. Cum vero

parere detrectet ipsi praefinitur tempus decem dierum, quibus

inutiliter elapsis, etiam secunda paroecia privatus fuisset. Hinc

parocho duas tantum vias mansisse, vel voluntatem Episcopi

omnino exequi, vel omnia perdere. Nempe perdere vitam, quia

parochia et facultate celebrandi privatus, media ad vivendum

amplius non habuisset; perdere bona, quia pauca supellectilia

quae habebat, in mediam viam erant proiicienda ; perdere

famam, quia qui a competenti auctoritate officiis et bonis

privatur, magnam patitur nominis iacturam. Hisce pressus

angustiis Curiam Episcopalem adivit, impositam renunciationem

subscripsit. Ast quis credat libere et sponte signatam fuisse?

Verum quae vi metuque fiunt nullius sunt roboris Cap.

Ad audientiam de his qnac vi metusq. etc. ac teste Parisio De

Resign. lib. ij, q. i, n. io. « Renuncians beneficium ob metum

« excommunicationis imminentis, de qua fuit minitatus per

« episcopum aut vicarium vel alium ordinarium, si non renun-

« ciaret, potest dicere nullam renunciationem ». Ergo nulla

omnino iudicari debet renunciatio in casu, eo vel magis quod

periculum erat et bona et famam amittendi.

Denique etiam ex defectu causae renunciationis nullitatem

arguebat defensor, testante eodem Parisio lib. 5, q. /, n. 2,

ibi: « In resignationibus requiri causam, est communis omnium

« doctorum opinio », et tam ex parte resignantis, quam ex

acceptantis, « ex parte illius... quia in dubio non praesumitur

« iactatio proprii, ex parte superioris... quia non admisisset

« si iusta causa admittendi non adesset ».

His disputatis conabatur defensor refutare quosdam testes

deponentes die 28 iunii parochum coram Episcopo vocatum

fuisse non ut signaret renunciationem, sed quia « publice plura

« sparserat mendacia non sine laesione debiti honoris erga

« legatum apostolicum, nec sine religionis detrimento, apud

« fideles vel etiam apud clerum ».

Observabat eiusmodi testimonium esse aspernendum, utpote

Vicarii Generalis, qui unum idemque tribunal cum Episcopo