LITTERAE 391

aut praepostere sacris ordinibus initietur. At qui poterunt huius- modi salutares fructus haberi, nisi plena sacris Pastoribus sit fa- cultas impedimenta removendi et opportunis ad id assequendum utendi praesidiis? - Qua in re, quoniam nationis vestrae homines, praeter alia ornamenta, armorum quoque gloria excellunt, passuri ne unquam essent qui rei publicae praesunt, ut qui iuvenes ru- dimenta militiae ad ducendos ordines et bellica munera admini- stranda in militaribus institutis accipiunt, ab aliis potius quam a peritis bellicae artis scientiam armorum ediscerent, atque ab aliis magis quam ab idoneis militiae magistris disciplinam castrorum, usum rerum et martios spiritus haurirent?

Ex his facile intelligitur cur a vetustissimis Ecclesiae tempo- ribus Romani Pontifices et catholici Episcopi omnem curam gesse- rint, ut candidatis sacri ordinis contubernia constituerent, in qui- bus eos aut per se ipsos, aut probatis adhibitis magistris, quos in- terdum e sacerdotibus Cathedralis Ecclesiae legebant, ad litteras, ad severiores doctrinas et praecipue ad mores sua vocatione dignos excolerent. Adhuc hominum memoria celebrantur domus olim ab Episcopis et coenobitis clericis excipiendis apertae, atque inter eas illustris adhuc fama viget Patriarchi Lateranensis , ex quo, velut ex arce sapientiae et virtutis, Pontifices maximi et Antistites san- ctimonia ac doctrina clari prodierunt. Ac momenti hoc studium ac- curatae diligentisque clericorum disciplinae, et tam necessarium vi- sum est, ut iam inde ab initio saeculi sexti Synodus Toletana, de iis quos voluntas parentum a primis infantiae annis clericatus officio mancipar at, statuerit observandum ut mox cum detonsi vel ministerium lectorum contraditi essent, in domo Ecclesiae sub Episcopali praesentia a Praeposito sibi deberent erudiri. - Inde liquet quam gravi iustaque de caussa vehementer contendamus, vestrarum Diocesium Seminaria ad eas normas constitui, ordinari atque componi, quas Concilii Tridentini Patres, ut notum pervul- gatumque est, tradidere. Nec alia profecto fuit caussa cur Aposto-, licas Sedes, cum inter romanos Pontifices et supremos rerum pu- blicarum Moderatores pactionum foedera pro variis temporum ra- tionibus inita sunt, diligenter in iis cautum, consultumque sacris Seminariis voluit, et Episcoporum ius in iis regendis, alia quavis potestate exclusa, sartum tectumque esse curavit. Cuius rei per- spicuum inter alia documentum praebent Apostolicae litterae, qua- rum initium De salute animarum, quae a fel. rec. Pio VII Deces- sore Nostro die decima octava Iulii anno MDCCCXXI editae fuere,