MOTU PROPRIO 391

III.

De texto liturgico.

7. Ecclesia latina lingua utitur ; in sacris igitur liturgiis pro- hibetur quidlibet vulgari sermone canere, praesertim partes variantes vel communes Missae et Officii.

8. Cum singulis liturgiis sint texta statuta, quae musicis cani possint, et ordo, hunc perturbare non licet, neve statutis textis ad libitum alia substituere, neve penitus ea amittere vel imminuere, nisi liturgicae rubricae concedant ut organum ali- qua verba texti, quae in choro recitentur, substituat. Liceat ta- men more Romanae Ecclesiae canere cantiunculam (mottetto) in honorem SS. Sacramenti post Benedictus in missa solenni. Concedimus denique ut, Missae Offertorio absoluto, brevis can- tiuncula canatur super verba ab Ecclesia adprobata.

9. Textum liturgicum ut est in libris sine verborum per- mutatione vel repetitione et intelligibili forma Christicolis au- dientibus est canendum, neque dividantur verba.

IV.

De forma exteriore sacrarum compositionum.

10. Singulae partes missae et divini officii et in musicis ser- vent quam ecclesiastica traditio eis dedit formam, quae in cantu gregoriano optime invenitur. Non eodem enim modo compo- nitur introitus, graduale, antiphona, psalmus, hymnusj Gloria in excelsis etc.

11. Haec praesertim sunt servanda : a) Kyrie, Gloria, Credo Missae habeant unitatem compo-

sitionis texto pertinentem. Non liceat igitur Kyrie, Gloria etc. ita separatim componere ut singulae eorum partes perfecta musica compositio videantur et quae evelli possint vel aliis sub- stitui partibus.

b) In solemni recitatione Vesperarum sequendum est Cae- remoniale Episcoporum, quod praecipit cantum gregorianum salmodiae, et concedit musieum concentum (musica figurata) hymno et versibus Gloria Patri. - Liceat tamen in quibusdam solemnitatibus cantum gregorianum et eos qui dicuntur falsi- bordoni alternis psallere aut versus simili modo apte compo-