392 ANIMADVERSIONES prosequatur laudibus in sua attestatione, de hoc tamen institutionis proposito, ita edisserit: miror quod Servus Dei numquam mihi verbum fecerit de Congregatione quam instituere meditabatur ; censeo illum taliter egisse, quia existimaret me sibi in hoc adversum, ceu vere eram.

Non inficior, iuxta Vincentii mentem, hoc opus novum aliquid, ac valde arduum pro tendisse, nimirum ut institutiones omnes iam in Ec- clesia rite vigentes ad unum finem veluti coagmentaret atque dirigeret, nempe ad vivificandam fidem et charitatem inter catholicos, eamque propagandam inter infideles totius mundi. Quaeso tamen an peculiares ad id regulas atque officia singulis proponeret? Id erat a suis officiis atque regulis religiosos alumnos distrahere et alterius imperio subdere. Nihil eiusmodi praescripsisset ? In irritum ipsa institutio casura erat, uti accidit; cum ceteroquin fidei et charitatis inter proximos fovendae augen- daeque finis et omnium Institutionum, servata peculiari uniuscuiusque indole, immo et pro cuiusque modulo omnium fidelium, quippe Deus « mandavit unicuique de proximo suo » Eccl. XVII, 12. Praecipue vero ad eum pertinet firmare fidem, charitatem accendere, in mundum uni- versum Evangelii praecones mittere, cui cura commissa est pascendi dominici gregis, nempe ad Romanum Pontificem. Merito itaque, re ma- ture perpensa, decretum prodiit pro suppressione piae Societatis apo- stolatus catholici.

Mansit quidem, licet immutato titulo, Societas Sacerdotum a piis Missionibus, cui praesertim moderandae, a Vincentio regulae conscriptae sunt. At properanter, scilicet, ut ipse retulit testi 3: sero genuflexus scribere coepi, certumque est quod parvo temporis spatio multas con- scripsi charlas. Novimus quidem Franciscum in recessu Fontis Columbi, et Ignatium in Montis Cassini, Deo ipso afflante, suas scripsisse regulas. Accidit ne idipsum Vincentio? Valde dubito.

Testis 10 ait: legi partem ex regulis conscriptis easque reperi nimis sublimes ; quae ideo in praxim traduci nequeunt a communi hominum indole. Quod ita confirmat 21 testis: Pater Marianus camaldulensis, mihi retulit, legisse regulas Servi Dei, easque reperisse aptiores spiritui Servi Dei, quam spiritui aliorum. At Deum auctorem non habent quae discretione carent.

Ac certe discretione caret praeceptum quoad silentium excessivum et quoad victum quotidianum; quem paucum et qualitate rudem esse iussit S. D.; corpora enim facile pati detrimentum possent; dum etiam horae pro nocturna quiete breves sunt.

Quae quidem agendi ratio iustas suorum querelas excitavit : verum testis 17 enarrat: pluries adfuisse, tempore prandii, in domo s. Salva-