592 VASTEN.

tabat cum Antonio Di Matteo, qua ratione putandum, quod arctius vinculum cum Florintho contrahere voluisset?

Et haec quidem in hypothesi quod soli mansissent. At hoc testes omnino excludunt. Et notandum, Sapientissimi Iudices, quod testes locuti sunt ex intima animi persua- sione, scientes verum omnino esse quod ipsi asserebant. Et sane cum vir et mulier asseruissent apud Tribunal num- quam mulierem ipsam domum adiisse Florinthi; hoc testes denegarunt asserentes revera mulierem, una vice, Florinthi domum petiisse , licet etiam pro hac vice excludant quod potuerint soli manere, imo fateantur revera solos non man- sisse. Quomodo igitur dubitandum de facto, quod asserunt, non sequutae consummationis, quando etiam contra partes in aliquibus testimonium dicunt, et factorum veritatem ipsi manifestant ?

Haec adeo gravia sunt, ut iam inutile evadat de adiun- ctis et circumstantiis sermonem instituere. Quandoquidem ex ipsis testium depositionibus, adiunctorum et circumstan- tiarum multiplicitas elucescit. Inde enim scatet Mariam Flo- rentiam Ranieri numquam vero amore prosequutam fuisse Florinthum Cericola: inde patet matrimonium, insciis par- tibus, statutum fuisse; inde apparet sponsalia et matrimo- nium numquam effecisse, ut mulier oblivisceretur Antonii Di Matteo, imo post sponsalia et post matrimonium cum Florintho, vehementiorem ignem accensum fuisse inter An- tonium et mulierem. Hinc parentum timor et vigilantia ne grave aliquid contingeret: hinc aversio mulieris, quae Flo- rinthum numquam ut proprium virum agnovit : hinc tandem arrepta fuga, et celebratum cum Antonio civile connubium.

Quae omnia si invicem conferantur, si comparentur cum iuramento partium et testium depositionibus, si animadver- tatur et testes et partes, saltem Florinthum, personas esse maxime honestas et religiosas et quidem sine ulla exceptione; maxima dicenda erit, quae inde exurgit, de non consummato matrimonio, moralis certitudo. Qua stante, data animorum adversione, et admisso facto celebrati civilis connubii inter