S. Congregatio Concilii 39o

est enim, prout innuimus, posse obvenire ecclesiasticis beneficiariis reditus

aut emolumenta stricte ecclesiastica et ex titulo ecclesiastico, non tamen

ex titulo dotationis. Ergo in causa, quam prae manibus habemus, dubium

non solvitur ex eo quod dicamus generico modo subsidium, concessum viris

ecclesiasticis canariensibus, esse habendum tamquam restitutam partem

bonorum ecclesiasticorum, quae ohm fuerunt ab Statu occupata; vel ex eo

quod dicatur Status adstringi in Concordato ad praestandam beneficiariis

ecclesiasticis congruam dotationem, immo et ad augendam dotationem; vel

ex eo quod omnia emolumenta et subsidia, ab Statu Ecclesiae tributa, cenr

seantur habere naturam redituum ecclesiasticorum, aut quod secus illa

emolumenta non tribuerentur titulo ecclesiastico, sed civili, adeo ut bene-

ficiariis cederent tamquam officialibus Status. Haec omnia generica sunt,

nec ex se definiunt titulum immediatum, quo emolumenta vel subsidia

viris ecclesiasticis ab Statu tribuuntur; licet enim reditus aut emolumenta

ipsa obtineant conditionem bonorum ecclesiasticorum, licet dentur ex titulo

ecclesiastico, licet tribuantur ecclesiae vel viris ecclesiasticis, tamquam mini-

stris Ecclesiae, non tamen omnia dantur ex eodem titulo peculiari et imme-

diato, eoque minus ex titulo definito dotationis vel dotis. Etenim in Hispa-

nia, praeter reditus quos tribuit Status titulo dotationis pro clericis, confert

etiam Ecclesiae vel viris ecclesiasticis alia emolumenta vel subsidia sive

ad sumptus divini cultus explendos (art. 34 Concordati), sive pro Seminariis

Conciliaribus (art. 35), sive pro sustentatione nonnullarum Religiosarum

Familiarum (ibid.), etc. Quae nemo autumabit dicere data esse ritulo dota-

tionis beneficiorum ecclesiasticorum. Et quamvis in ipso Concordato (aa. 36

et 38) horum quoque emolumenta erogatio appelletur dos seu dotatio pro

cultu, tamen toto caelo differt ab alia redituum parte quae in iisdem articu-

lis dicitur dos seu dotatio cleri.

7. Age iam, propius accedentes ad nervum dubiorum, quae ab Epi-

scopo Canadensi proposita sunt, adnotemus in concordato hispano clare et

distincte recenseri, sub ipso nomine dotationis, nempe dotationis ministro-

rum ecclesiasticorum, eos reditus, qui constituunt veram et propriam dotem

beneficiorum ecclesiasticorum, quique proinde soli habendi sunt in censu

proprie dictae dotationis; ceteri vero reditus aut emolumenta, quae tribuun-

tur Ecclesiae vel immo viris ecclesiasticis, sed ex alio diverso titulo, tametsi

ecclesiastico, extra rationem dotationis beneficiariae sunt habenda. Ex . gr.

sic habetur in Concordato: «Ar t . 31. Reditus annuus cuique Archiepiscopo-

rum in dotem assignatus, erit ut sequitur (hic distincte recensentur reditus

singulis pro dotatione attributis, et successive idem traditur de Episco-

pis; et postea in art. 32 cum distinctione de dignitatibus, canonicis, bene-

ficiariis capitularibus; postremo in art. 33 de parochis et vicariis paroeciali-