Platien.

bris 1819, ubi docetur per eamdem observantiam immutari imo et deleri ecclesiae quoque iura posse. Per clausulam autem Conc. Trid. (Sess. 22, cap. p de Reform.) : « consuetudinibus et privilegiis quibuscumque in contrarium sublatis » non cen- setur ablata consuetudo immemorialis, uti .pluribus allatis doctoribus probat Reiffenstuel (lib. i Decret., tit. 4, n. iSp)\ idque eo vel magis in themate locum obtinet, cum sit con- tra ecclesiasticum dumtaxat ius, quo in casu dispositio cap. ult., de consuetud, (lib. i Decret. , tit. 4, cap. 11) pro eius validitate subintrat.

Triennalis praeterea redditio rationum decisa fuit a Tri- bunali Regii Patrimonii a. 1800, confirmata a Supremo Sta- tus Consilio a. 1852, recognita a Gubernio Neapolitano a. 1857, ac demum sancita a pluribus sententiis Regiae Apo- stolicae Monarchiae in Sicilia. Nec praetereundum est quod impositio de annali vel biennali redditione rationum obicem invenire potest ex parte Municipii, quod una cum admini- stratoribus in electione laicorum procuratorum concurrit.

Accedit quod per dictam impositionem et praecipue per alteram de exhibendo singulis annis computo praeventivo futuri exitus et introitus, quaedam in administratoribus dif- fidentia vel sin minus negligentia praesumitur. Item non vi- detur esse admittendum quod exhibitio et examen status praeventivi fieri debeat in Curia episcopali; nam exurgere aliquando possent dubia praesertim circa partitas introitus, et tunc essent inibi avocandi codices vel alia documenta ad rem declarandam, quod maximum incommodum parit.

Ex altera vero parte adnotandum est quod Episcopo oratori favet dispositio Conc. Trid. [Sess. 22, cap. p de Re-

form.) : « Administratores, tam ecclesiastici quam laici, fa- bricae cuiusvis ecclesiae etiam cathedralis, hospitalis, confra- ternitatis, eleemosynae montis pietatis et quorumcumque pio- rum locorum, singulis annis teneantur reddere rationem ad- ministrationis Ordinario; consuetudinibus et privilegiis qui-