391. De sancto Nicolao.
Ad Laudes.

1. Pange, lingua, gloriosi
Nicolai gaudium,
Confessoris pretiosi

Sonet laus in medium,
Ut illustret tenebrosi
Cordis domicilium.
2. Ortus primo comprobatur
Illustri prosapia,
Sed plus tamen commendatur

Moram affluentia,

Adolescens amplexatur

Literarum studia.

3. In aetate non matura

Jacens in cunabulis
Bino die fuit cura,

Inauditum saeculis,
Semel lactis nutritura,

Jam fulgens miraculis.
4. Gregem sibi commendatum

Pastoris sagacia
Circumivit emendatum

Doctrinae scientia,
Dignum praebens famulatum

Cunctis et solatia.

5. Pretiosum dat liquorem

Tumba tanti praesulis,
Morbum sanat et languorem,

Dat salutem populis,
Nautae clamant et clamorem

Audit in periculis.
6. Vitae reddit novitati

Defunctum in bivio,
Baptizatur auri dati

Judaeus judicio,
Vas parentis voluntati

Redditur cum filio.

7. O quam probat hunc pastorem

Munerum largitio,
Puellarum qui pudorem

Pulsat auri pretio,
Hunc commendat largitorem

Farris augmentatio.
8. Sit laus summae trinitati,

Virtus et victoria,
Quae det nobis, ut beati

Nicolai gaudia
Assequamur laureati

Post vitam in patria.