Appendix X 395

men de ea peritia quaeritur, quae aptum seu idoneum plerumque reddit ad animarum curam.

Post relatas Sacrae Congregationis Resolutiones successit Instru- ctio, quam ad normam earumdem Resolutionum edi iussit Cle- mens XI, in qua hortati sunt Episcopi, ut ex S, Congregationis sen- tentia consilio, suasione, non gravarentur sequi novam ipsius exa- minis formam ad abusus irreptos declinandos. Ita autem se habet Clementina

INSTRUCTIO

Reverendissime Domine uti frater.

« Quo parochiales ecclesiae dignioribus personis gubernandae traderentur, statuit, ut notum est, sacrosancta Tridentina Synodus Sessione XXIV, cap. 18, ut vacante ecclesia parochiali indiceretur et fieret Concursus, ac, postquam concurrentes ab Episcopo vel eius Vicario generali atque ab Examinatoribus synodalibus saltem tribus examinati et approbati essent, Episcopus eum eligeret, quem aetate, moribus, doctrina, prudentia aliisque rebus ad vacantem ecclesiam gubernandam necessariis et opportunis digniorem ceteris magisque idoneum iudicaret. Adiecitque ad hanc Concilii sanctionem validius confirmandam re et nomine sanctissimus Pontifex Pius V, quod, si unquam Episcopus minus habilem, postpositis magis idoneis, elegis- set, possent ii, qui reiecti essent, a mala eiusmodi electione ad Metro- politanum vel, si ipse eligens Metropolitanus aut exemptus foret, ad viciniorem Ordinarium ut Sedis Apostolicae delegatum vel alias ad ipsam Sedem Apostolicam appellare ac praeelectum ad novum exa- men coram ipso appellationis iudice et eius Examinatoribus provo- care; ea tamen cautione, ut appellatio non in suspensivo, sed in devolutivo esse deberet; quemadmodum in eius constitutione, quae trigesima tertia est, latius cavetur; concludendo, quod, constito de prioris eligentis irrationabili iudicio eoque revocato, parochialis ecclesia magis idoneo conferatur.

« Cum autem neque Concilii decreto neque Pontificis Bulla, exa- minis in concursu peragenda forma seu methodus ulla certa ac pecu-

liaris servanda proponatur, difficile dictu est , quanta examinum aliorum alibi diversitas extiterit atque hinc occasio querelarum. Nam alicubi, cum non eaedem omnibus quaestiones, non iidem casus pro- p ositi fuissent, erant identidem, qui vel in iudicio vel extra conque- rentur, sibi quidem postpositis difficiliores, praeelecto autem faci- l i ores ad solvendum quaestiones obtigisse. Alibi vero eaedem quidem omnibus quaestiones propositae fuerunt, sed neque hae, neque datae a concurrentibus responsiones scripto seu litteris consignabantur. Cumque postmodum nec raro contingeret, ut e postpositis quispiam