MATRIMONII 395

que ulla legitima probatione. Hac vero deficiente, supervaca n eum esset ulterius dimicare.

Verumtamen non modo actor non probat, sed adversus illum probata dici potest consummatio matrimonii tum ex gravibus praesumptionibus, tum ex documentis.

Ac primo semper praesumendum est quod natura pariter ac religio a coniugibus requirunt, in itinere quinquaginta, dierum Fridericus non nisi aliquot vertiginis animadvertit, morbum vero dumtaxat Parisiis et in reditu. Atque hic Fri- derici defensioni occurrendum est, in qua fingitur primo ex confessione mulieris copulam Parisiis perfici non potuisse, sed dumtaxat in reditu ab itinere: secundo coniugesnon nisi quadraginta diebus in toto octo mensium spatio cohabitavisse.

Hoc tempore certe negari non poterit magnam et animo- rum et corporum coniunctionem esse debuisse. Sed animorum coniunctio ne postea quidem defuit quod eruitur ex variis lit- teris Friderico scriptis mensibus Iulii, et Septembris, in qui- bus loquitur Aemilia de osculis et amplexibus, qui horroris signa haud praebent. Sed innuunt verum affectum ; cui Fri dericus pari respondebat modo; nam littera 23 Decembris 1855 nuncupat uxorem - praedilectam Aemiliam -. Ita ne uxor scribere poterat si coniux illam tribus mensibus horro- re percitus non cognovisset?

Perge vero ad probationes. Si quid certum in hoc pro- cessu hauriri potest, ex uteris emanat matrimonii tempore á coniugibus vel ab eorum parentibus conscriptis. Gravitas pro-, bationis eo maiori in pretio haberi debet, quia cetera omnia testimoniis constant et partium assertionibus: et quia testes nihil perspectum habent de copula, nisi ex ore actoris, eius- que familiae.

Has literas (quas in domo Friderici Aemilia reliquit, quum discessit, cum spe redeundi) ipse actor edidit cum de separar tione sollicitus, a matrimonii solutione toto coelo aberat, et potentiae suae testimonia proferebat. Hodie uti falsum repu- diat, quod antea suum fecit, vulgaris iurisprudentiae imme- mor quod documenta plenissime probant contra inducentem.