AD ANIMADVERSIONES 395 accensendum insimulat? nonne probe asserui , hanc hypothesim ipsis testium characteribus, eorumque depositionibus contradicere, proindeque uti falsam absonamque esse reiiciendam ?

Nec tantummodo testes hanc propriam aliorumque praestantium vi-

rorum opinionem manifestant, verum etiam praeclara singularum vir-

tutum exempla referunt, quae Summarii tabulas exornant. Ea, quaeso,

perlegant Emi Patres ; videant num sistant tantummodo in externis

pietatis operibus, vel animum ad tam sublimem perfectionis gradum

comparatum manifestent, ut inclytum Ecclesiae heroem demonstrent.

Quin heic discussa repetam ac orationem meam diutius quam par est,

protraham, remitto eosdem Emos PP. ad syllogem in praevia informatione

confectam. Agnoscent ex ea profecto num quidquam amplius quam quam-

dam pietatis singularitatem redoleat tantus fidei, spei, in Deum homi-

nesque charitatis ardor, tanti exantlati labores , tanta passa tormenta,

tot divini amoris extases dulcissimae, tot christianae fortitudinis atque

apostolici roboris argumenta, tot patientiae, humilitatis omnigenarumque

moralium virtutum facta, quae meritam heroicae perfectionis aestima-

tionem apostolico viro compararunt.

Utique qui animum tantis virtutibus exornatum generat, intimam

unionem qua Deo semper et ubique iungebatur externis quoque actio-

nibus prodebat, non ad captandam sibi sanctimoniae laudem, a qua adeo

vehementer abhorruit , ut in sua humilitate se nihilum et peccatum

appellaret, putaretque miserrimum inter natos mulierum sed veluti

manifestationes internae illius flammae, quam eius pectus continere non

poterat; atque ut in fundendis precibus diligendoque Domino aliis exem-

plo foret atque incitamento. Dum itaque excludimus externae pietatis

opera, ab heroicis virtutibus seiuncta, originem dedisse inclytae illi fa-

mae, quae tot egregios viros admirandam apostolici viri angelicam vi-

tam duxit: ea tamen admittimus uti exteriora argumenta illius internae

perfectionis, quae non in his tantummodo, sed in omnibus Dei famuli

gestis egregiis sublimi nitore elucebat.

Re quidem vera, si bene perpendantur externa pietatis opera, quae

Censor in his animadversionum paragraphis complectitur, quid aliud

portendunt, quam heroicam fidem eximiumque orationis spiritum, quo

Dei Famulus exarsit? Memor scilicet ipse divini oraculi « Oportet sem-

per orare » quo excelso fervoris aestu Domino iungebatur, numquam

a precibus desistebat. Oratio assidua , fervens , haud ulla humanarum

rerum fluxarumque huius mundi varietalum cogitatione interrupta, haec

erat eius vita, haec eius cura, haec clarissimus eius sanctitatis chara-

cter. Sive in propria domo maneret , sive alienam adiret , dum iter