396 RESPONSIO

faceret, dum transiret vias, in cubiculo , in campis, in templis, ante ipsas ecclesiarum fores, ubique vel Rosarii décades, vel angelicam sa- lutationem, vel Davidicos cánticos persolvebat. Sin itaque in viis pu- blicis, in plateis, ante sacra templorum limina, nullo humano respectu detentus, genuflectens férvidas preces fundebat, haec erat veluti ae- stuantis eius animae necessitas ; erat veluti affectus erumpens ex inti- mi illius amoris extasi, quo Patri caelesti iungebatur. Iamvero haec assidua ac nunquam interrupta oratio , quam nullum terrenae huius vitae desiderium, nulla humana cogitatio impediebat, nonne heroicam et ipsa virtutis perfectionem prodit? Hanc autem, non externos actus qui eius erant effectus , intuebantur homines admirati ; haec ferventi sacerdoti tantum sanctimoniae nitorem ac sancti appellationem prome- ruit. Quod quidem iidem testes referunt, quibus utitur animadversio, dummodo non parvae laciniae a Censura usurpatae, sed integer eorum depositionis textus perpendatur. Haec quidem omnia, ex testibus de- prehenduntur, hominum admirationem parere, sed non quatenus externa sunt opera ; etenim neque censor asserere audet, neque in homine tantae humilitatis, quantam omnes testes piodunt suspicari poterat ea fuisse iactantiae effectum ; sed quatenus orationis extasim, quae to- tam Venerabilis vitam constituebat, manifestant. Quid mirum si tantam orationis famam penes viros cuiuscumque ordinis adipisceretur ? Ad- vertit ulterius Censor, Dei Famulum in morem quoque positum habu- isse, ut dum scriberet, vel legeret, vel negotia cuiusque generis per- tractant coram aliis genuflecteret, imo etiam quando aliorum exhomo- logeses audiret. Id vero nedum probat auctoritate Testium ac praeser- tim Testis 2: verum etiam addit audivisse a pluribus adhuc viventibus, quorum sacras exhomologeses excipiebat. Verum , ut testes produnt, haec consuetudo erat eximiae eius humilitatis argumentum, qua se mini- mum omnium existimabat, ac Dei imaginem in hominibus venerabatur.

Rem quoque divinam agens a singularitatibus non abstinuisse in hac eadem animadversionis paragrapho ulterius advertit Censor, qui ad id probandum adducit, Vincentium sacram elevantem Hostiam aut calicem, erectis brachiis diu permanere consuevisse ; quin imo pluries ante com- munionem ad Domine non sum dignus, quater iterabat humilitatis gra- tia. Num exinde Censor ortum dicet sanctitatis nomen , quod integer- rimum Sacerdotem exornabal? Facilis quidem ratio hanc existima- tionem adipiscendi ! Sin autem cupiat hos, ut defectus Dei Famulo op- ponere, videat econtra quam eximii fervoris argumentum praebeant. Siquidem primo testes omnes fatentur, eum in caeremoniis ritibusque ab ecclesia praescriptis exequendis solertissimum fuisse.