APPENDIX V I . 397

ecclesiae non alien, in 6.° coius haec est facti species: vacaverat quaedam paroecia; Episcopus cum consensu sui Capituli huius ecclesiae vacantis decimas seiunxit, easque univit Ar- chidiaconatui , nullo praecedente tractatu: novus Parochus decimas sicut suus antecessor petiit; at,, Ar- chidiacono contradicente, quaestio- nem resolvit Innocentius I V . qui ita rescripsit : Quia vero in concessione huiusmodi, praedicta ecclesia (cum vacarci) legitimo caruit defensore, qui sibi prius ab eodem Episcopo debue- rat deputari : quia etiam tractatus so- lemnis et diligens, qui in talibus con- cessionibus perpetuis et alienationibus rerum ecclesiasticarum exigitur, non fuit habitus in eadem: ordinationem et concessionem ipsam(praesentim. cum evi- dens necessitas, quare fieri deberet, vel utilitas non subessef) de fratrum nostro- rum consilio decernimus non valere. »

Ex qua eruitur, praeter eviden- tem necessitatem vel utilitatem in seiunctione rerum ad aliquam ec- clesiam pertinentium, fieri debere solemnes tractatus atque iudiciali quidem ratione citandum esse Re- ctorem ecclesiae, vel eius defenso- rem constituendum si ecclesia vacet, eumque audiendum, ne absque pro- prio defensore, illa laesionem pa- tiatur. Ex quo inferunt Auctores, citandos et audiendos esse eos om- nes , quorum alienationem rerum ecclesiasticarum intersit.

Cum dismembratio paroeciae spe- ciem habeat alienationis, citandum audiend.umque esse deducunt, Recto- rem, Patronos, si qui sint, et, non- nulli adiungunt populum: quin imo scribunt nonnulli (ex minus accu- rata ratione loquendi) necessarium esse consensum Parochi et populi. Interest enim Rectoris seu Parochi ob imminutionem oblationum, emolu- mentorum etc. interesse populi po-

test, cuius gratia dismembratio fit, qui nimium posset gravari, si satis reddituum non habeatur, quibus Parochi sustentationi consulatur.

Ex his autem facile unusquisque percipit, quam umbratilis sit ea de-* ducti o, de Parochi populique con- sensu exquirendo in dismembratio- ne paroeciarum; quae deductio nulla profecto esset, si Parochus et popu- lus grave detrimentum quoad tem- poralia bona non esset passurus.

Eiusmodi deductiones minorem valorem habere videntur, si consi- deretur Constitutio Alexandri I I I . in cap. 3 Ad audientiam de Eccles, ae- dif., quae in paroeciarum dismem- bratione prae oculis est apprime habenda, tum quia de hac re prae- cise agit , tum quia Tridentinum Concilium eam tamquam specialem normam constituit in sess. 22 c. 4. de Reform. Ea autem sic se habet: Ad audientiam nostram noveris per- venisse, quod villa quae dicitur E., tantum perhibetur ab ecclesia paro- chiali distare, ut tempore hiemali, cum pluviae inundant, non possint Parochiani sine magna difficultate ipsam adire; unde non valent congruo tempore ecclesiasticis interesse officiis. Quia igitur dicta ecclesia ita dicitur redditibus abundare , quod, praeter illius villae proventus, minister illius convenienter valet sustentationem ha-< bere, mandamus, quatenus, si res ita se habet, ecclesiam ibi aedifices, et in ea Sacerdotem, sublato appellationis obstáculo, ad praesentationem Recto- ris ecclesiae maioris cum canonico fun- datoris assensu instituas, ad sustenta- tionem suam eiusdem villae obventiones ecclesiasticas percepturum ; providens tamen, ut competens in ea honor pro facultate loci matrici servetur, quod quidem fieri posse videtur, cum eius- dem villae dominus viginti acras ter- rae frugiferae velit ad usus sacerdotis