Pensionis 397

pro taxis retinens quod superest. Quamobrem praefatus Sacer-

dos totam expoposcit consequi posse pensionem, ratus pro-

prium casum esse persimilem casui pensionarii Canonici Man-

sella, qui ab eadem S. Congregatione die 18 augusti 1874

rescriptum obtinuit: « Dilata, non retardata interim solutione

ratarum decurrendarum ». Sacra vero Congregatio paritatem

rationum in casu haud ammittens rescripsit: « Non afferri

causas, ideoque pro nunc reponatur in archivio ».

Haud animo deiectus orator pensionarius, petiit apposita

memoria, validis argumentis suffulta, ut supplex libellus reas-

sumeretur. Cum huic memoriae, pares unirentur petitiones

aliorum pensionariorum, in forma iudiciali atque extraiudiciali,

S. Congregatio litteras dedit Emo Cardinali Vicario, votum

ab eodem exquirens nedum super peculiari pensionariorum

petitione, verum etiam super rationum momentis, quibus ora-

tores colligi posse crediderunt, applicari nequivisse ceu a Cano-

nicis factum est, decretum Cum nuperrimis praecipue quoad

pensionarios Capitulorum Patriarchalium Romae.

Emus Vicarius priusquam propriam aperiret mentem ani-

madvertit :

1. Principii vi ubi eadem est ratio, ibi eadem legis dispo-

sitio decretum, eisdem comitatum adiunctis, ceu in tota Italia,

sic Romae, suum sortiri effectum debere.

2. Pensiones ecclesiasticas a R. Pontifice assignatas super

Canonicatibus, aliisque beneficiis, suapte natura esse atque

liaberi debere immunes ab onere quocumque.

Quoad secundum dubium pensionaras favet, quatenus bene-

ficiati haud probent beneficia eorumdem, ita imminuta fuisse,

ob actuales Italiae vicissitudines, ut amplius rependere inte-

gras nequeant pensiones.

Quod ni faciant Beneficiati, iustitia prorsus laederetur, ait

Emus Vicarius, tum ob pensionum privilegiatam indolem, tum

ob dispositionem ipsius decreti Cum nuperrimis, ad cuius

applicationem, causa finalis deesset in casu. Quod decretum

sì a Beneficiatis invocatur, ut possint sibi quotam pro taxis