AD ANIMADVERSIONES 397

At qua fervebat in Deum charitate, quis referre posset qua extasi, quibus deliciis in sublimissimo hoc religionis actu perficiendo eius ani- mus bearetur? Ait enim testis 4 a Sanctus usque ad consummationem iugi in extasi permanebat. Quid itaque mirum si suavissima hac extasi absorptus Sacram Hostiam, vel Dominici Sanguinis calicem manibus ge- stans, diu immotus permaneret? Si consummationis tempore tanto ae- stuaret affectu, ut quandoque, quin adverteret, quater in sua humili- tate repeteret Domine non sum dignus? Fervor ac affectus erga SSmam Eucharistiam tunc temporis in eo tantus erat, ut patiens foret , non agens, a Domino inextimabilibus amoris sui deliciis abreptus.

Tantam autem Dei Famuli charitatem populi admirantes unanimi plausu eum passim Sanctum conclamabant, gestiebantque eius Sacris adstare. Siquidem ferventis Sacerdotis celebrandi ratio aedificatio fideli- bus erat, incitatio ad pietatem atque insimul ad compunctionem. Tan- tum autem Famuli sui affectum placuit quandoque Domino etiam pro- digiis remuneran. Refert enim testis 3, se vidisse Servum Dei cele- brantem in Ecclesia s. Pancratii PP. Carmelitanorum descalceatorum, ad Hostiae elevationem sese elevasse a solo unius palmi spatio ; et post Calicis elevationem permansisse brachiis extensis et elevatis per aliquod temporis spatium, veluti in extasi Paradisi. Quidnam igitur singulari- tatis huc usque in animadversionibus allatae constituunt, nisi tot he- roicae virtutis actus, qui merentissimam sanctitatis aestimationem Vin- centio compararunt ?

Graviorem tamen obiectionem in Dei Famulo Censor invenit : idest quamdam divinorum charismatum ostentationem. In quo tamen eam reperit? Audite, Emi Patres. Servus Dei consuevit facere aquae bene- dictionem pro infirmis, nedum in pervigilio Epiphaniae, sed etiam sero in Dominicis per annum. Huc usque non videtis nisi piam laudabi- lemque praxim a Famulo Dei invectam. Quid enim? Tribuebatne Vin- centius huic aquae benedictae mirabiles effectus, vel eam nedum ad morbos ac infirmitates sanandas utilem, verum etiam uti certum aegri- tudinum remedium praedicabat? Minime gentium. In quo igitur Divi- norum Charismatum ostentatio? Censor ponit in iis quae sequuntur: aqua haec expetebatur avide a fidelibus, utpote pro infirmis prodigiosa. Quia igitur Deus caelestibus beneficiis tum Servi sui, tum devotorum fidem rependere, ac plures sanationum gratias benedicta aqua utenti- bus largiri dignatus est ; ideo in integerrimo Sacerdote caelestium cha- rismatum ostentatio est agnoscenda? Videte, Emi Patres, quam absona ac quovis fundamento destituta sit Censoria deductio ! Subdit tamen animadversio non constare qua formula Vincentius noster in huius be-