Decretum 4o5

5°. Ut frequens et quotidiana Communio maiori pruden- tia fiat uberiorique merito augeatur, oportet ut Confessarii consilium intercedat. Caveant tamen Confessarii ne a fre- quenti seu quotidiana Communione quemquam avertant, qui in statu gratiae reperiatur et recta mente accedat.

6° . Cum autem perspicuum sit ex frequenti seu quoti- diana S. Eucharistiae sumptione unionem cum Christo au- geri, spiritualem vitam uberius ali, animam virtutibus effusius instrui, et aeternae felicitatis pignus vel firmius sumenti do- nari, idcirco Parochi, Confessarii et concionatores, iuxta pro- batam Catechismi Romani doctrinam (Part ii, cap. 4, n. 60), christianum populum ad hunc tam pium ac tam salutarem usum crebris admonitionibus multoque studio cohortentur ( i) .

7 0. Communio frequens et quotidiana praesertim in reli- giosis Institutis cuiusvis generis promoveatur; pro quibus tamen firmum sit decretum Quemadmodum diei 17 mensis Decembris 1890 a S. Congr. Episcoporum et Regularium latum (2). Quam maxime quoque promoveatur in clericorum Seminariis, quorum alumni altaris inhiant servitio ; item in aliis christianis omne genus ephebeis.

8°. Si quae sint Instituta, sive votorum solemnium sive simplicium, quorum in regulis aut constitutionibus, vel etiam

(1 ) Catechismus Romanus (De sacram. Euch., cap. 4> n- 63) ad rem prae- scribit : « Parochi partes erunt fideles crebro adhortari, ut quemadmodum cor- pori in singulos dies alimentum subministrare necessarium putant, ita etiam quotidie hoc sacramento alendae et nutriendae animae curam non abiiciant: neque enim minus spirituali cibo animam , quam naturali corpus indigere perspicuum est. Vehementer autem proderit hoc loco repetere maxima illa et divina beneficia, quae, ut antea demonstratum est, ex Eucharistiae sacramentali communione consequimur. Illa etiam figura erit addenda cum singulis diebus corporis vires manna reficere oportebat: itemque sanctorum Patrum auctoritates, quae frequentem huius sacramenti perceptionem magnopere commendant., Ne- que enim unius Patris Augustini ea fuit sententia: Quotidie peccas, quotidie sume; sed, si quis diligenter attenderit, eumdem omnium Patrum, qui de hac re scripserunt, sensum fuisse, facile comperiet » (N. R.).

(2) Cfr. Acta S. Sedis, vol. 2 3, pag. 5o5-5o7, art. 5 et 6 (N. R.).