406 VIGILIEN.

responsiones datae, quae, iudicio examinatorum, tot puncta mereri possunt, ut concurrens inter approbatos recenseatur. Nam peius est nonnullas ex quaestionibus ita resolvere, ut erroribus scateant, quam minime easdem enodare : gravius est enim falsum vel erroneum pro vero asserere, quam can- dide fateri, se aliquam quaestionem, ex abrupto, quin con- suli possint probati auctores, resolvere non valere. In casu vero non agitur de confessa ignorantia, sed de impedimento legitimo, saltem probabili, quominus omnes quaestiones re- sol verentur. Unde ex duabus resolutis quaestionibus Angelus Dente probari valuit.

In quod propositum, nempe quoad solemnitates et prae- scriptiones servandas in conferendis, per concursum , prae- bendis Theologali et Poenitentiaria, advertatur non easdem requiri ad substantiam quae taxative requiruntur pro con- cursibus ad praebendas parochiales, quamobrem benignitate iudicari debent concursus: ad praebendam Theologalem. Ita ex resolutionibus S. C. C. ratiocinatur cl. Pallottini In Collect. V. 6, pag. 555, § 347. « Quamvis enim Const. Pastoralis Bened. XIII collationem Canonicatus Theologalis et Poenitentialis exaequet collationi Parochialis Ecclesiae, nihil tamen statuit circa modum concursus : in Alerien. Can. Poeniten. die 19 Aprilis 1777 § 348. Unde quidquid sit de dispositione Epistolae Encyclicae Sacrae Congr. pro paroeciarum concursibus editae anno 1721 , haec sicut et ceterae pro paroeciis dispositiones, locum minime sibi vin- dicant in concursu Praebendae Theologalis etc. ».

Demum quod Episcopus idoneiorem iudicaverit Angelum Dente prae Francisco Cocola, qui puncta uno maiora retu- lerat, hoc nullam reddere electionem non videtur. Nam primo Episcopus eam reddit rationem, nempe se potius Angelum elegisse, quia pro moralibus qualitatibus prae alio duplo maiora suffragia habuerat: pro scientia vero relative; seu quoad duo enodata quaesita, comparative ad alium, etiam maiora retulerat approbationis puncta.

Dubium vero non est quod Ordinarius non tenetur illi