Appendix X 407

regendae ecclesiae magis idoneam, eundemque commonere, an occulta aliqua et in actis iuste reticita subsit causa, quae cuipiam obstet ad beneficium curatum obtinendum. Nos ipsi postmodum ab hac Sede omnium principe et magistra luculento edocebimus exemplo, quanti faciendum sit episcopale iudicium quantoque vos honore prosequamur, venerabiles fratres, in partem nostrae sollecitudinis evocatos, quibus interim Apostolicam benedictionem peramanter impertimur.

« Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, die xiv. Dec. MDCCXLII. Pont. Nostri anno III».

Aliquis fortasse quaeret, quodnam fuerit ius, quod ante Triden- tinam Synodum vigeret ad conferendas paroecias Presbyteris ido- neis? Cui respondetur, quamvis Beneficia conferri non deberent nisi illis qui scientia aliisque meritis essent idonei, cap. Ad decorem, de Instant., non tamen erant iure absolute determinad Examinatores coram quibus sub poena nullitatis examinis essent examinandi et declarandi idonei.

Innocentius III in cap. Ad haec, de Officio Archidiaconi, respondit, inter archidiaconi officia hoc etiam contineri « ut qui Beneficiis eccle-, siasticis praeficiendi fuerint, a suo prius examinentur Archidiacono et per ipsum postmodum Episcopo praesententur ». Sed cessante paullatim iurisdictione et officio Archidiaconorum per substitutionem Vicariorum Generalium, examen huiusmodi per Vicarium Generalem videtur fuisse factum nisi Episcopus sibi hoc facere reservaret.

Hic s u a sponte veniret pertractanda quaestio, utrum contra prae- scriptam Tridentinam formam dari possit contraria legitima consue- tudo. Plena solutio huius quaestionis pendet ab altiori et accurato examine plurium rerum, quam, alia data occasione, pertractare curabo. In praesentia puto esse satis indicare quid de hac quaestione cogitatum fuerit ineunte saeculo elapso apud S. Rotae tribunal.

S. Rota initio elapsi saeculi pluries decidit, Parochiales de iure patronatus ^ecclesiastico, stante immemorabili consuetudine in con- trarium, non esse providendas per concursum, Pitonius de Contro- versiis Patron, alleg. 5 n. 2. Sed tamen non cessavit controversia, ut ibidem refert Pitonius, et in causa quadam Legionen. Parochialis, quae tunc agitabatur, licet esset omnibus iudicibus suffragantibus resoluta in dictum sensum, tamen adfuit gravis scissura votorum in adducendis rationibus cur valida censenda esset consuetudo, Quare cum causa reproponenda esset, S. Rota mandavit, ut pro voto scriberent duo selecti Romanae Curiae Advocati, qui fuerunt Pito- nius et Labertinus. Sed dum hi sua vota exararent, unus e litigan- tibus decessit et sic causa non fuit reproposita. Nihilominus Pitonius suum votum conscripsit, typisque tradidit, et est illud quod legimus in citata Allegatione 5 de Controv. Patron, in quo Pitonius adversus iam datas decisiones opinatus est consuetudinem non valere.