4 Ib' M A H U M O S li

praescriptiones iuris haberi et praecise cap. 3 De eo qui cognov. cons. ubi Alexander III statuit « De illo qui uxo- rem fratris sui* antequam in Matrimonium iungeretur se proposuit cognovisse, hoc tuae prudentiae respondemus, quod nisi hoc publicum et notorium fuerit, aut idoneis testibus comprobatum, praedictum matrimonium suasione illa ipsam impetere non permittas. Idemque tradit Cae- lestinus III in cap. 5 eadem de causa propter eorum con- fessionem tantum vel rumorem viciniae separari non de- bent. Consentanee ad hos textus eamdem tradiderunt do- ctrinam Reiffenstuel in lib. IV tit. 19 n. 16, Schmalz- grueber in idem, et Cosci lib. I, cap. 6, de Separat, thori: ea ducti ratione quod confitenti suam turpitudinem in sui favorem non est fides praestanda Digest, lib. 48, tit. 18, §. T. Nec aliter sentiunt aetatis nostrae criminalistae Re- nazzi, Carmignani, Desquiron, quorum ultimus utens Quin- tiliani verbis ait: huiusmodi confessio censenda est a de- mente peracta: nam qui seipsum accusat agi videtur a fu- rore vel ab ebrietate, aut ab errore, sive a dolo.

Haec quae sancita reperiuntur, quando coniuges ambo crimen fatentur, eo magis servanda esse, autumavit vinculi defensor, si unus tantum crimen fatetur, prout in themate verificatur; ex eo quod sponsa dementia laborat, eiusque mater, criminis insimulata, demortua est. Neque ex demor- tuae confessione proprii facinoris, licet tempore non suspecto peracta, aliquid in contrarium evinci posse contendit. In epistola enim a defunctae marito ad Franciscum missa, ex •qua assertum adulterium patratum fuisse depromitur, de completo adulterio sermo explicitus non habetur. Quo vero ad literas amatorias , a Francisco defunctae matri uxoris scriptas, et a viro defunctae repertas, ex quibus adulterii crimen Francisci patronus erui posse confidit, matrimonii •defensor animadvertit, eas in nullo pretio habendas esse: ex eo quod cum apud acta non existant, examini subiici haud possunt.

Qua de re S. C. C. in similibus casibus respondit, non