Meievitana 421

pitulo inita est, dein per Bullam Pii IX an. 1850 confirmata,

quae est sequentis tenoris: « i° . ut cura actualis unita cum

habituali exerceri debeat perpetuo et inamovibiliter a Vicario

curato per Capitulum universum, comprehenso archipresby-

tero, e l igendo; 2 0 . ut ad Vicarium ipsum curatum spectet

tantum administratio sacramentorum, et quidquid memoratum

actualis animarum curae exercitium ei commissum stricte

respicit; salvis et reservatis favore Capituli ceteris iuribus

et privilegiis etiam super huiusmodi exercitio quae eidem

Capitulo uti ecclesiae rectori debeantur ; coetera vero iura et

privilegia eidem Capitulo uti ecclesiae rectori reservata sint

et remaneant ».

Nihilominus cum idem Capitulum plures adhuc parochia-

les functiones per seipsum expleret, Vicarius curatus ad S. C.

Concilii recursum habuit, quae ad primum dubium: An iuxta

Constitutiones Apostolicas universa actualis cura animarum

competat Vicario curato in casu, die 20 Dec . 1902 respon-

dit: Affirmative quoad exercitium curae animarum ( i ) .

Contentionibus tamen inter Capitulum et Vicarium cura-

tum haud extinctis, hic die 13 Maii 1904 supplicem eidem

Curiae libellum porrexit , expetens ut Capitulum ad execu-

tionem praefatae decisionis diei 20 Dec . 1902 adigeretur,

in specie autem in quibusdam se manuteneri iuribus expo-

stulavit, inter quae ut sibi ius esset stolam deferendi cum

praecedentia super Capitulum in deferendis in ecclesiam de-

functis. Verum cum Episcopus die 3 Febr. 1905 declarasset

ius stolae spectare ad digniorem in Capitulo, Vicarius cura-

tus Azzopardi , eiusmodi decisione se gravatum sentiens, ad

hanc S. C. Concilii appellationem instituit.

Disceptatio Synoptica. Vicarius curatus ut demonstret

eidem in funeribus ius gestandi stolam spectare, contendit

haud dubitari posse idem ius ad illum pertinere qui sit actu

parochus vel Vicarius curatus, idque desumit ex inducta a

(i) Cfr. Acta S. Sedis, vol. 35, pag. 346 -368.