AQUÉN. 425

lites praecavendas voluit ut archipresbyter Gaglione sponde- re!, se successori et successoribus suis taxam á ricchezza mobile ei AS. mano morta restituturum. Qua syngrapha sub- scripta et habita gratia, paulo post paroeciae valedixit.

Vix ac in, patrio oppidulo sedem fixit, vexationes, fìsci praeveniens, publicum officialem vulgo « agente delle tasse » de obtenta pensione certiorem fecit, qui statim constituit ut tributum solveret « di ricchezza mobile > in annuis libel- lis 17,26. Interim tamen per biennium ipsi integra pensio libellarum 600 primum ab oeconomo, ut aiunt, beneficiorum vacantium, dein a novo parocho Dominico Negri persoluta fuit. Ast postea cum sacerdos Negri perpendisset pensiona- rium ex syngrapha superius relata teneri ad taxas pro vi- rili parte archipresbytero re fundendas, hasque ad summam libellarum 108 quotannis attingere, putavit sibi fas esse prae- fatam summam ex libellis ^sexcentis in solutione detrahere. Haec origo quaestionis a partibus ad Episcopum delatae, ob quam sacerdos Gaglione primum metropolitanam Curiam Tau- rinensem et dehinc supremam Ecclesiae auctoritatem adire velle affirmabat; quae tamen quaestio ab aquensi Praesule tandem die 8 Novembris 1881 composita fuit; ceu apparet ex declaratione a partibus et a curiae cancellario subscripta. Compositio haec fuit : Parochus Negri sibi onus assumpsit sol- vendi dimidium taxarum di ricchezza mobile e di mano morta, in libellis 54; alterum dimidium incumberet pensionano Ga- glione; qui solveret tantum 40 libellas quatenus obtineret exemptionem a taxa di mano morta.

Post haec res pacifice processisse videntur usque ad an- num 1889, quo Episcopus Sciandra, qui compositionem fieri curaverat viam universae carnis ingressus est. Tunc sacer- dos Gaglione, qui interim in dioecesi Ianuensi penates suos transtulerat, Episcopo novensili scribebat, ut archipresbyte- rum Negri adigeret ad integram pensionem libellarum 600 in posterum solvendam, simulque ad refundendas sibi sum- mas praetextu taxae « di ricchezza mobile e di manomorta » pro praeterito detractas.