426 DEPUTATIONIS

mansisse; quod praeter dicta ex eo Canonici inferebant, quod Decanus praesente Capitulo nunquam stolam assumeret; Defun- ctis et domibus sabato Sancto non ipse benediceret, sed Cano- nicus hebdomadarius; iura stolae nigrae ad universum Capitulum pertinerent.

Quamvis autem vetusta documenta ad haec probanda afferre non possent, quod anno i 799 archivium incendio fuerit absum- ptum; tamen in libris paroecialibus ab anno 1708 usque ad an- num 1845 iugiter adnotata haec verba reperiri: Initium oecono- matus Capitularis ob vacantium Decanatus ecclesiae cathedralis:

et occasione provisionis Decanatus: Initium Decanatus mei etc. et finis oeconomalus Capitularis.» Haec quidem verba visa et ad- probata fuisse in visitationibus episcopalibus.

Haec praecipua sunt, quae ex parte Capituli deducta fuerunt. I URA CURIAE. - Procurator Fiscalis initio contendit , Curam

habitualem penes Capitulum haud residere, cum Capitulum anno 1796 omnem animarum curam a s e abdicaverit, ceu ex allegato Instrumento : ideoque Decanatum cum adnexa anima- rum cura ita fuisse erectum, ut praevio concursu libere ab O r - dinario conferri posset et uti talem ab Episcopo id temporis et deinceps ab eiusdem successoribus fuisse collatum.

Iamvero vacante huiusmodi cura deputationem oeconomi cu- rati ad Episcopum pertinere dubitari non posse , Ferraris Bi~ bliolh. can. verbo Vicarius Parochialis n. 38 et 44 . « Deputatio » vicarii temporalis seu oeconomi in hoc ultimo casu vacationis » parochiae, spectat ad Episcopum, in cuius dioecesi parochia » vacans sita est, seu ad eum qui potest instituere concursum, » sic decisum fuisse a S. C C . refert Barbosa. »

Verum, licet cura habitualis penes Capitulum resideret, non inde posse inferri ius Capituli deputandi oeconomum, cum ex allegato Tridentini Decreto aperte hoc ius adscriptum fuerit Episcopo in quavis ecclesia quae curam animarum habeat , quo- cumque polieret privilegio, etiamsi cura ecclesiae ...incumbere dicatur et per unum vel plures administretur.

Idque pari ratione confirmatum esse a Pio IV. Constitutione In conferendis, Benedicto XIV. Cum illud, item Cum semper, et sic decisum fuisse a S. C. C. ceu tradit Barbosa Iur. eccl. I. 3 c. 6 n. 5, Carzia de Benef. p. 9 c. 2.