Iurisdictionis parochialis 427

« termini confundantur, c. Quicumque, 4 et 3 seq. causa 16, « q. 3, et ne usurpet quis terminos alienos, c. Inter 6 ead. caus. « et quaest. Nam alias, privata cuiusque auctoritate, sublatis « antiquis, passim novi limites constituerentur, et tam in iuris- « dictione quam in aliis ad publicam auctoritatem pertinenti- « bus, frequens daretur occasio incertitudinis et confusionis, « ideo termini seu fines huiusmodi, publica auctoritate con- « stituti ac distincti, immutabiles esse debent et merito prohi- « be n tu r praescribi, Barbosa in Collectanea loc. cit. n. 2... ».

Dubia.

I. « An constet de iure appellandi in casu. « Et quatenus affirmative: II. « An sententia Episcopi sit confirmanda vel infirmanda

« in casu ». R ESOLUTIO . Sacra Congregatio Concilii, causa cognita die

17 augusti 1872, respondere censuit: Ad I. Affirmative. Ad II. Sententiam esse confirmandam.

Ex QUIBUS COLLIGES:

I. Appellationem ab eo interpositam, qui mandatum appel- landi a domino non habeat, plenum valorem obtinere posse si deinde a domino rata habeatur. Quod enim nomine alieno gerimus, mandato aequiparatur si accedat ratihabitio.

II. Maxime yero, si ei, qui appellat, intersit ut appel- letur, quod in causa non sit penitus extraneus; cuiusmodi est Vicarius Parochus in iis quae pertinent ad iura tempo- ralia paroeciae, quamquam hoc onus pertinent ad Rectorem principalem.

III. Sine compromisso, quod in pacto consistit, non dari voluntarium arbitrum qui ad normam iuris rem definit, neque arbitratorem qui ex bono et aequo rem definiat, licet unus litigantium iudicem adeat Ordinarium tamquam arbitratorem :