EX S. G. RITUUM 429

facile, ideoque confidunt divinae omnipotentiae, bonitati et pro- missioni, qua promisit omnia quae certa fide et fiducia ab eo pe- timus nos impetraturos ; quare suam mentem et spem erigunt su- pra suam infirmitatem, eamque collocant in Deo Iii impetrant quaecumque et quantuncumque ab eo postulant ".

Itaque alacris libensque se contulit, ut vidimus, ad multiplicis misericordiae officia, quibus si tam praeclare satisfecit, id potissi- mum tribuendum est singulari illi immobilique spei, qua auxilium divinum sibi conciliabat. Calamitosos omne genus inopesque, qui ad eam quotidie confluebant, vel ad quos ipsa opitulatum veniebat, famélicos saturare, nudos operire, aegros curare, omni denique ra- tione reficere et recreare, haec et similia Dei Famula, quum tantis impensis propter suorum redituum tenuitatem par esse non posset neque aggredi potuit sine heroica in Deum spe, neque perficere sine praesentissimo Dei subsidio. Quodsi ingressus in aliquam re- ligiosam familiam, eoque magis alicuius religiosi Instituti funda- tio habita semper est indicium certum heroicae spei, ut Benedi- ctus XIV aperte docet, et Eotae Auditores in pluribus causis con- firmant, id praecipuo quodam iure valet in causa Ioannae Dela- noue, quae tale condidit Institutum, cuius sustentandi tota ratio et firmamentum esset in fiducia Divinae Providentiae.

Quod ut evidentius appareret contra omnem humanae pruden- tiae regulam, sed certe Spiritus Sancti impulsu, quaecumque ho- mines in simili casu solent accurate quaerere et comparare omnia Dei Famula in suae Religionis fundatione et administratione con- tempsit, Christi promissionibus unice fidens. Suas enim Sorores e paupercularum et infirmarum numero libentius excipiebat; obla- tos in sustentationem sui Instituti perpetuos census refutabat; ni- hil de crastino sollicita erat, in diem vivere ipsa cum suis volebat Si quis autem ei obiecisset maximas istiusmodi vitae difficultates, respondebat: a La Providence n'est elle pas un assez bon revenu nous n'en voulons point d'autres ". - Ad haec quo maioribus cingebatur angustiis minorque suppetebat ad victum facultas, eo fidentius D. F. divinam opem implorabat, quidquid in praesens ar- genti apud se haberet, animose in pios usus elargiens. Haec enim legimus in eius Vita: u Saepe quum maxime, aere gravabatur alieno egebatque maxime, tum ad Deum in aede Dominae Nostrae cordis sollicitudines effundebat; ibi quasi divinitus instincta in argumen- tum spei suae residuam omnem pecuniam in arculam eleemosyna- rum inferebat exclamans : u Seigneur, je vous donne cent sols,