EX SECRETARIA BREVIUM 455

Acta, Tom. XXVIII, fase. CCCXXXI. -¿8

iñ posterum. Solet enim vir probus et iustus si semel prola- bitur, fortior resurgere, et ab ipso lapsu vires atque animum ducere. Extorris a patria Mediolanum petit: Papiaè cum Carolo Borromeo innocentissimo iuvene magna animi delectatione col- loquitur: complura oppida qua praetoria, qua vicaria Principis potestate magna cum laude ac populorum plausu regit. Po- stremo Neapolim proficiscitur, ubi Deus Bernardinum praesto- latur, quem ad potioris vitae studia incitet. Et revera cum quondam deambulatimi iret per urbem, ecce veniunt ei obviam duo iuvenes Societatis Iesu ita modesti et ad pietatem compo- siti, ut ille non humanos adolescentes, sed par Angelorum e coelo delapsum videre arbitretur. Postridie illius diei ad tem- plum Soctetatis Iesu adit, ubi sacer orator e suggesto populum docet in mortali hac vita omnia falsa, incerta esse, caduca, mo- bilia, virtutem esse unam quae altissimis defixa radicibus firma et immobilis, et immortalis ad immortalitatem in coelum ad- ducit. Haec verba sibi nominatim dicta interpretatus, ut olim Franciscus Assisiensis, continuo statuit se abdicare rebus hu- manis, virtutemque sociam et comitem deligere. Quamobrem, invitatione et ductu Virginis Deiparae, Parenti superstiti, fratri, propinquis et rebus omnibus nuntium remittit et nominibus suis solutis, propriis vero debitoribus omnia dimittens familiaris rei curis omnino expeditus Societati Iesu dat nomen. Qua in re illud valde fuit admiratione dignum quod cum Rector Col- legii percontaretur eum malletne fieri sodalis Sacerdos an so- dalis adiutor, ille in numerum familiarium vel sodalium adiu- torum adscisci voluit eam praecipue ob causam quia Marialibus a Rosario vacare diutius poterat. At Rector non idem sensit et eum ad Theologiam sacrasque litteras applicuit. Sacerdotio ini- tiatus in solemnibus Sacramenti Augusti sacris primitus opera- tus est. Tum vero apud se reputans non amplius se sui iuris esse, sed Dei proprium, se totum eius gloriae ac proximorum saluti dare planeque devovere constituit. Quare nullum prorsus est onus quod ille defugiendum autumet, nullum sacri muneris officium quo sacerdos novensilis non naviter integreque defun- gatur. Ac propterea divino cultui promovendo constanter stu- dere, de catholicae fidei veritate crebras ad populum habere conciones, poenitentiae atque Eucharistiae sacramenta assidue administrare: aegrotis assidere, in carcerem detrusos visere et ad poenitentiam hortari, solari inopes, consilio, opera, prout res