440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Verum super hoc ipso quaestio non levis superiore anno oborta est,

quum aliqui Capitulares ex adverso contenderent parochos illos, absentes,

etiam pro curae exercitio, punctandos esse, eo quod curam agerent in

ecclesiis propriis, diversis et alienis a cathedrali ; quae controversia, quum

pacifice componi non posset, iudicio Huius Sacri Ordinis subiecta fuit

sub hac formula dubi i :

An tres Canonici-Curati Capituli Cathedralis N. praesentes in Choro

habendi sint ad hoc, ut distributiones quoque omnes lucrari possint quae

non sint stricte inter praesentes, quoties choro absunt ut paroecialibus

incumbant ministeriis aut in paroecialibus ipsis Ecclesiis, aut in aliis

intra ambitum uniuscuiusque paroeciae in casu.

Synopsis disceptationis.

a) Argumenta adversus Canonicos-curatos prolata. - Notissima sunt,

a iunt Capitulares, qui intentioni Curatorum in casu obsistunt, cap. un.,

Consuetudinem, in VT, et Conc. Trid., Sess. XXIV, cap. 12, de Ref., decre-

tum, ubi s ta tui tur : « Distributiones qui stat is horis interfuerint, reci-

piant » ; nec quisquis ignorat praecipuas rat iones ab hac generali lege

quodammodo eximentes, iuxta idem caput n e m p e : infirmitatem, seu

iustam ac rat ionabilem corporis necessitatem, aut evidentem Ecclesiae uti-

litatem', a tque in comperto prorsus est hanc pos t remam rat ionem intel-

ligi quoque de canonicis, qui in ecclesia collegiata aut cathedrali curam

habente an imarum, ad huius curae exercitium deputantur , quoties eodem

exercitio det inentur aut impediuntur quominus choro intersint. Verum,

quum, ut saepius definitum est, ecclesia de cuius utili tate agitur, eadem

esse debeat cuius sunt distr ibutiones, prono sequitur alveo, non posse

ad has percipiendas admitt i eos, qui quum sint canonici, v. g. in cathe-

drali, curam agunt an imarum in parochialibus ecclesiis ab eadem cathe-

drali diversis et alienis, quoties huius curae exercitio detinentur, quia,

ut omnes intelligunt, nul la exinde utilitas in cathedralem redundat .

Obstat etiam, in casu, explicita legis dispositio, nempe Const. Cu-

pientes S. P. Pii V, d. 8. iul. 1568, qua s ta tu tum fuit ut parochi districte

tenerentur in sua paroecia residere, adeo ut obtinentes canonicatum,

ex legitima dispensatione, in cathedrali seu in collegiata ecclesia a sua

paroeciali diversa, t an tummodo praebendae fructus, non autem distribu-

tiones tuerentur , prout explicat Fagnanus , in c. Licet, De praeb., n. 121.

Etenim, ut innuit Benedictus XIV, Istrus., CVII, n. 56, in hoc casu cura

animarum non ipsi canonicatui inhaerere dicitur, sed beneficiis paroecia-

libus prorsus distinctis et separatis a canonicatu; nec ideo fas est utrius-

que onera et fructus ad invicem compensare. Cfr. etiam Santi , Inst. can.,