4 4 2 DAMASCENA

scebat uti Parochi coadiutor catholicas religiosasque esse mulieres quae aedem Bertrand incolebant, in tanto saevae noctis horrore, in tanta formidine mortis inibi refugium petiit. Alias mulieres catho- licas in eamdem domum confugientes invenit. Quod , quaeso, con- silium ei Censor dedisset ? Debuissetne iterum exire ac certae mortis discrimina quaerere? In ea nocte, in iis adiunctis, in tanto vitae periculo poteratne Patris Angeli ingressus in eam domum vel le- vissimam suspicionem ingerere? At, subdit Censor, nedum in aedi- bus permansit, sed etiam velum religioso habitu superinduit. Esto; quid in hoc quod vel minimam culpam sapiat , vel imprudentiae defectum redoleat ? Velum non est, nisi holosericus, quo licet utan- tur foeminae, nullam in se muliebrium vestimentorum formam ha- bet. Quid igitur mali aut minus convenientis, quod eo ad propriam vitam servandam religiosus vir uteretur? Ut igitur, quae diximus paucis perstringamus ; religiosorum hominum mores , feminarum catholicarum honestas, peculiaria horrendae illius noctis adiuncta eiusmodi sunt , ut quamvis imprudentiae labem a Patris Angeli agendi ratione penitus avertant.

At quid de altera Censoris obiectione? Haec eadem agendi ratio prodetne saltem haud multam martyrii faciendi voluntatem ? Quia igitur Dei Servus cum sodali, Mahumetanis invadentibus, coenobium reliquit , ideo erit e gloriosa martyrii palma excludendus? Si id daretur, quot, quos veluti catholicae fidei héroes veneramur, e sanctorum martyrum albo forent expungendi ! Aliud autem tradi- dit in suo Evangelio Magister noster, nobis hoc praeceptum relin- quens: Cum persequentur vos in civitate ista, fugite in aliam. Quae verba s. Athanasius interpretans, adductoque eiusdem divini Sal- vatoris exemplo, qui non indignum putavit cum quaereretur abs- condere se, et, cum persequutionem pateretur , fugere et insidias declinare donec advenit praestitutum tempus, quo pro omnibus pati volebat et ultro se persecutoribus tradidit, subdit : u Sancti homines cum hanc quoque formam a Salvatore didicissent. . . . adversus persequutores, ut legitime certarent, fugiebant, et ab illis quaesiti se abscondebant. Cum enim praestituti sibi a Divina Providentia temporis finem ignorarent, nolebant insidiantibus se temere trade- re ; sed contra cum scirent, quod scriptum est, in manibus Dei esse hominum sortes et Dominum mortificare et vivificare ; potius in finem usque perseverabat, circumeuntes," ut ait Apostolus, in me- lotis et pellibus caprinis, egentes, angustiati, in solitudinibus er- rantes, et in speluncis et cavernis terrae latentes , quoad vel de-