DAMASCENA 443

finitum mortis tempus veniret, vel qui tempus ipsum definierat, Deus cum iis loqueretur, aut insidiantes cohiberet, aut certe per- secutoribus eos traderet, utcumque illi placuisset.» (In Apol. de fug.)'. His dotrinis inhaerens Bened. X I V lib. 3 cap. 1.6 n. 1.3, lé explicite tradit Christi fideles, urgente persequutione generali adversus chri- stianos, vel particulari adversum aliquem ex Servis Dei, generatim loquendo, nisi animarum bonum contrarium requirat, fugere posse et iram. declinare, ita ut, si deinceps fuerint comprehensi et mor- tem pro Christo subierint, antecedens fuga nequaquam obstet quin martyrum cathalogo adscribantur, u Ratio autem est, quia talis fuga nullo modo est negatio fidei, sed potius est virtualis fidei confessio ; fugiens quippe imminente persequutione, multa incommo- da patitur, et qui propter fidem patitur fidem profitetur. »

Quapropter voluntatem martyrii faciendi fuga non adimit, quin imo includit, Siquidem haec voluntas in eo sita est, quod quis, si a tyranni satellitibus ad eiurandam fidem cogatur , paratus sit potius quaevis tormenta ac ipsam mortem perferre, quam se apo- stasiae crimine maculare. Quis autem non videt quemvis Christifi- delem e persequutorum immanitate fugientem, hanc simul volun- tatem habere posse ! Ex his autem generalibus principiis, si ad ca- sum nostrum descendamus, habemus patrem Angelum Kolland vo- luntatem martyrii faciendi iam satis cum ceteris ostendisse quando petiit ut Missionarii munus in infidelium urbe sibi concrederetur. Exorta autem saeva persecutione ac Mahumetanis iam Franciscanae Familiae coenobium invadentibus, peregit quod sibi facere licebat, quodve exigebat Ecclesiae utilitas, cum Parocho coadiutor foret, ac nedum a catholicis, verum etiam ab infidelibus quam maxima in existimatione haberetur, plurimaque Sacris missionibus posset bona conferre. Ast num sese eripiens e barbarorum furore , voluntatem martyrii subeundi, si pro Christi fide opus fuisset, immutavit? Agnoscat Censor ex invicta eius agendi ratione postquam a Mahu- metanis detectus est. Ad eiurandam enim catholicam fidem ab illis persecutoribus incitatus absque ulla imminentis mortis formidine aperte professus est, se esse christianum. Insistunt homines barbari,, terrore ac minis quaerunt eum ad apostasiam adducere ; at irrito co- natu. Impavidus respondet, usque tertio, christianus sum; tunc saeva ira obcaecatae in eum irruunt immanes belluae, sagrilegis manibus eum e cubiculo trahunt, in atrium adducunt, repetitis verberatio- nibus vulnerantur ac ira frementes ad apostasiam impellunt. Vir autem fortis proprio iam sanguine madefactus adhuc inclamat. Chri-