EX S. G. RITUUM 443

petua eius vita nisi progressio per omnes virtutum actus ad finem supernaturalem, nempe Deum? Ad Deum spectavit semper, Deum in omnibus quaesivit, Deum habuit perpetuo praesentem. Probatur hoc praesertim ex mirabili illa charitate, ex qua fiebat ut vere Ioannae conversatio esset in caelis. Ut eum porro finem tutius as- sequeretur, quid non ex heroica egit prudentia?

Nam docilem et obsequentem sese praebens piae Eranciseae, quae Spiritus Sancti lumine ducta, eam ad omnem sanctitatem in- vitabat, pravis naturae inclinationibus mature bellum indixit, et u s'attacha aux moyens les plus propres à atteindre la perfection, et cela avec persévérance jusqu'à la mort ". Siquidem ad compe- scendam rerum caduc arum amorem sese applicans, qua potissimum causa procul a perfectione tenebatur, pauperes de suo alere coe- pit ; itaque in proximorum egentium misericordia profecit, ut haec virtus, a qua Dei Famula maxime erat antea aliena, veluti pro- pria et singularis eiusdem effecta sit. Id quod non exiguum est prudentiae eius indicium : nam semel compresso et superato, Dei gratia, dominanti vitio, secundum spiritualis vitae magistros, faci- lior planiorque erat ad ceteras virtutes progressio. Postquam autem in solatium pauperum omnia sua consumpserat bona, religiosum fundavit sororum Institutum, in quo et proximorum necessitatibus usque ad extremum vitae spiritum inserviretur, et perfectioni ca- pessendae solertior daretur opera. Dignissima propterea est S. Gre- gorii Nazianzeni praeconio: " Habes prudentiam, cuius est fiere oc- cidua et ea quae aeterna sunt quaerere : ii enim habendi sunt sa- pientiores, quam reliquum mortalium vulgus, qui seipsos a mundi segregant consortio, et vitam suam Deo consecrant ".

Ut autem ignem charitatis quotidianis alimentis foveret, aptis- sima quaeque adhibuit media et subsidia. Oratio eius, uti memo- ravimus, assidua erat et ardens ; iugis de sanctissimis fidei myste- riis consideratio et commentatio, praesertim de sacratissima Pas- sione Domini Nostri ; tenera devotio erga Eucharistiam, pignus sin- gulare divinae charitatis, erga Virginem Matrem, erga Sanctos cae- lites ; frequentissimus et pietate plenus Sacramentorum usus. Adde severissimas poenitentias et voluntarias corporis macerationes, ne carnis contumacia ignem caelestis amoris obrueret, sed potius ut extenuatis carnis insolentis viribus, anima magis magisque de di- vino amore conciperet. Atque etiam ne propter nimiam poeniten- tiae acerbitatem in suspicionem quis adducatur prudentiae S. D., recolendum animo est quod supra diximus : nimirum Ioannam, Deo