444 EX S. G. RITUUM

Franciscain Souehet admonente, accepisse nullum a se valetudinis detrimentum ex voluntariis illis cruciàtibus contractum iri.

Arctam consiliorum viam religiosissime cum persequentur, pro- num est Dei Famulam nec divinis nec ecclesiasticis legibus nec In- stituti sui constitutionibus vel in minimis unquam defuisse. Dei quidem voluntatem et gloriam, suam proximorumque salutem uni- ce habens propositam, nihil diligentius cavere consuevit quam ut ne devium quid, aut minus rectum in mente animoque suo obor- tum radices quodammodo ageret. Quippe ad Deum in omnibus re- spicere eiusque solo regi ductu videbatur: " Jeanne n'a íait que suivre en tout les mouvements du S. Esprit, et chaque détail de ses pénitences et de ses charités lui a été inspiré. Toutes les marques du bon esprit caractérisaient ses inspirations ". Et bene cadunt in Ioannam nostram verba Doctoris Angelici: u Prudentia, quae sola divina intuetur, est virtus purgati animi, propria beatorum et alio- rum in hac vita perfectissimorum ". - Quare, quidquid ageret fa- ceretve, Deum consulere eiusque placitum exquirere semper stu- duit, uti deponunt Testes. Itaque cum intelligeret divinam volun- tatem non aliter solere dignosci melius, quam per sapientem quem- piam spiritus moderatorem, Sacerdotem rectum doctumque delegit, cui gubernacula conscientiae concredidit suae, neque unquam opus alicuius momenti suscepit, nisi antea eo audito et consulto. Quo ex capite Testes collaudant eius " prudence pour elle-même, ne faisant rien sans le conseil de son Directeur et Confesseur ". Con- fessario huiusmodi, eo quod spiritum Dei videbatur habere et plus perfectionis quam ceteri postulabat, quamvis " ne faisait que la con- tredire, l'humilier, et même l'outrager de toutes façons " fideliter Dei Famula obsecuta est ab anno 1691 ad annum 1716 : quo tem- pore ipse eam dimisit invitam. Ab eo autem quum saepe saepius opportunum consilii et luminis auxilium in rebus dubiis extundere non posset, tum ad Deum ipsum magnis gemitibus orando confu- giebat, cuius tamen (id quod prudentiam Ioannae valde commen- dat) " ne suivait les inspirations que quand elle avait l'évidence ".

Sed totum sanctimoniae D. S. aedificium fundamento nitebatur ut par est, profundissimae humilitatis, qua fiebat ut de se demis- sissime sentiret, et opis undequaque indigam se reputans, ad divi- tias divinae miserationis summa fiducia semper deprecando respi- ceret. De admirabili eius fide in Deum providentem supra dictum est, de humilitate dicemus suo loco ; praestat autem afferre pulcher- rimum testimonium Rev. Dom. Mauritii Buchet : u La prudence de