390. De sancto Petro.

1. Alma dies rutilat toto celeberrima mundo,

Sanguine quam proprio Petrus decoravit in aevuui.
2. Ardua purpureis tinguntur templa triumphis,

Laus manet aequalis numero librata duali.
3. Ecce, ratis pleno confertur concita velo,

Credula falcato jam bellua carpitur hamo.
4. Auxiliare tuis, pater, archiapostole, servis

Nosque Deo caute sinuosis retibus affer.

5. Imperio Christi dum rete ratemque relinquis,

Claviger in coelis, terris piscator haberis.
6. Esse Deum credis, quem miscet turba prophetis,

Unde manes clarus, Petre, princeps ecclesiarum.
7. Fallitur incautus de tanto milite Malchus,

Cum piger immissum ferientis sustulit ictum,
8. Tu quoque respondes, cum vos genus arguit omne:

Impetus iste meri non est, vel sermo Joelis.
9. Poscit opes claudus nec habes, quia defuit aurum,

Nomine sed Christi gressum illi restituisti.
10. Ut Simon abscedit, defunctus vivere coepit,

Fit sua nil virtus, stat Simon Simone victus.

11. Pervolat ille miser, coelos se dicit adire,
Altius unde cadit sibi deficientibus alis.

12. Pestifer exstinctum postquam Nero cernit amicum,
Te cruce dando mori coelestibus adderis oris.

13. Jam cape Romanum consul Caesarque senatum,
Ecce, tibi cunctus servit sub sidere mundus.

14. Omnibus bumanus famulis sis, Petre, rogamus,
Atque potens nostri totique salutifer orbi.

15. O Deus aeterni genitor clarissime verbi,
Da meritis Petri nos scandere moenia coeli.