446 APPEN I X VIII .

Dòmino facit in Sanctuarii ingressu,

nec non perpetuae dependentiae a

proprio Episcopo, ut fuerit reputata

veluti Apostasia etiam desertio fa-

cta ab infimo ecclesiasticae militiae

gradu; de qua re legi potest quid suo

tempore scripserit S. Ambrosius in

epis. 17; S. Hieronymus ad Nepotia-

num. Etiam in imperialibus legibus,

huiusrigoris vestigia deprehenduntur

adversus Clericos desertores; Novel.

Iustinian. 6, 7 col. 223 c. 15 leg. 15

de Episc, et Cler. Poterant quidem

Clerici minores uxorem ducere, sed

derelinquere clericalem statum non

poterant; Conc. Triburiense in cap.

3 de vit. et honest. Clerk. Novell.

Leonis Philosophi.

Huius severae disciplinae vesti-

gia etiam saeculo XL habentur in

concilio Romano sub Nicolao et in

concilio Rothomagensi habito an-

no 1072. Eiusmodi rigor deinde

post hanc epocham in desuetudi-

nem abiit, fortasse quia expedie-

bat ut Clerici coniugati imminueren-

tur, quibus pedententim privilegia

aliis Clericis communia sublata sunt:

eodem tempore toleratum fuit ut illi,

qui se viribus praeditos ad altiores

suscipendos ordines non sentirent,

statum clericalem derelinquerent:

huius invalescentis in Ecclesia con-

suetudinis testis est S. Raymundus

dePennafortin sua summa I />. 50 51.

At vero, si Ecclesia libertatem

fecit Clericis minoribus reduendi ad

saecularia vota, tamen recognovit

characterem vel saltem qualitatem

contractam per primam clerica-

Sed insuper non est praetereun-

dum, eos graves Theologos, qui pro

contraria sententia allegari solent,

considerasse casum, quo aliquis vio-

lentas manus in eum clericum inie-

°" cisset, qui voluntarie omni clericali

insigni se expoliaverit, cum animo

non amplius insignia reassumenda

et nimis durum eisdem Theologis

visum esse iudicare, tales^percussores

in gravissimam incurrere censuram

canonis Si quis suadente,caus. 17 q.4,

quam inflixit Innocentius I I .

Expendebat praeterea dictus Iu-

risconsultus alteram propositionem

in secunda dubitandi formula ex-

pressam.

De qua sic ille disserebat; firmo

manente principio Clericos caelibes

de quibus loquimur, per amissio-

nem privilegii fori, eo ipso non

amittere caetera privilegia clericalia;

cum haec remaneant sub dispositio-

ne iuris communis, in hoc quaeri

debet, quandonam haec alia privi-

legia Clericus amittat.

Varia autem fuit hac in re pro

temporum diversitate disciplina; re-

motiori aetate ipsa voluntaria ha-

bitus clericalis dimissio considerata

per se fuit, tamquam gravis culpa,

eaque puniebatur excommunicatio-

nis eo rami natio ne :conc. Chalcedonense

can. 7, item in nonnullis particula-

ribus conciliis, ut in Andegavensi

et Turonensi, apud Thomassini de

vel. et nov. disc. par. 2 I. 1 c. 11.

Eiusmodi namque erat conceptus

firmitatis quam secumferre deberet

oblatio illa sui ipsius, quam quisque