Ex S. C. Episcoporum et Regularium 4 4 9

Colliges

i°. Iuxta Decretum S. C. super Statu Regularium Neminem latet diei 19 Martii 1857 et iuxta subsequentem Const. Pii PP. IX Ad Universalis Ecclesiae 7 Febr. 1862 in Or- dinibus religiosis virorum, professioni votorum solemnium praemittenda est professio votorum simplicium, saltem ad triennium duratura, sub poena nullitatis ipsius solemnis professionis.

denda, quia hoc valeret etiam pro infirmitatibus animi. Caeterum moralis aegritudo

professi fere semper originem ducit ab aegritudine corporali. Consultor insuper

addit in allato articulo V Declarationum n o n agi de morbis chronicis, qui reli-

g iosum perpetuo inhabilem reddunt ad vitam regularem, sed tantum de infir-

mitatibus acutis non diuturnis, quae rel igiosum perpetuo ineptum reddere non

valent. Denique , iuxta i p s u m , accedit iurisprudentia H. S . C, q u e m a d m o d u m

patet ex iam citato re sponso ad dubium a Fratribus Minoribus proposi tum.

Hisce tamen non obstantibus, alter Consultor ab H. S. C. de suo voto pa-

riter rogatus in contrariam omnino sententiam abiit, ac proinde nullam invenit

rationem cur lex ab articulo V praedictarum Declarationum statuta temperanda

sit. Huiusmodi enim lex loquitur dumtaxat de infirmitate post professionem sim-

pl icem superveniente ; quae proinde, si in antecessum existeret, quamvis post

dictam professionem s o l u m m o d o innotesceret, est in potestate Superiorum hos

infirmos dimittendi. In casu haec aegritudo in disposit ione proxima, non autem in

sola remota ante professionem existere debebat, uti ex iudicio medicorum in arte

peritorum et fide dignorum dignosci valet. Quaestio igitur coarctanda est ad infir-

mitates, quae emissis votis simplicibus superveniant, praesertim vero ad phthi-

sim et ad neurasteniam. Phthisi affectus non videtur posse dimitti, quia non est

addenda afflictio afflicto, eo vel magis quod ipse Communitatem molest ia non

afficit, et probabiliter infirmitatem per sacrificia et religiosas poenitentias contra-

xit. Idem, iuxta Consultorem, dimitti nequit neurastenia affectus post s implicem

professionem. Responsum H. S. C. ad Fratres Minores diei 17 Sept. 1873 non

facit ad rem, quia tunc agebatur de defectibus levitatis, iudicii etc. iam ante

profess ionem existentibus, e contra m o d o sermo est de infirmitate professioni

superveniente ; quin addatur q u o d etiam in casu Fratrum Minorum relinquitur Su-

perioribus plena iudicandi libertas. Praeterea, observat Consultor, lex articuli V

in favorem religiosi morbo affecti directe lata est, favores autem sunt ampliandi ;

quin imo alias rationes infirmus habere potest propriae dimissioni non assen-

t iendi , e. g. quia in saeculo n o n habet unde vivat. D e m u m vel neurastenia est

incompleta, et tunc aegrotus nonnul la Communitat is officia adimplere potest, et

nullam molest iam Ordini affert, ideoque nulla habetur sufficiens ratio eum di-