450 PLAGENTINA

vocaretur, nec non hi omnes, qui conventionem subscripse- rant audirentur. Tunc die 31 Maii 1890 sententia interlo- cutoria dicta fuit, hanc petitionem reiiciens, atque die 11 insequentis Septembris, quin alii testes, quos parochus San- viti, post publicatas aliorum depositiones, designaverat ad testimonium ferendum, admitterentur, declaratum fuit clau- sum processum ex officio.

Deinde pluribus utrinque deductis, die 13 Octobris 1890 sacerdos Vivaldi iuramentum sibi a iudice delatum praestitit autumans se non recepisse a Domino San viti lib. 275 pro mensibus Maii, Iunii, Iulii 1888.

Denique die 26 Novembris eiusdem anni sententia prodiit, qua parochus Sanviti damnatus fuit ad solvendas sacerdoti Vivaldi libellas 560, nec non iudicii expensas, quas ad sum- mam libellarum 110 attingere ulteriori decreto statutum fuit. A piacentina sententia, tempore a iure statuto, parochus Sanviti appellationem coram S. C. C. interposuit.

Disceptatio Synoptica.

DEFENSIO PAROCHI. Ante omnia parochus Sanviti Vival- dio, utpote regulari, ius actoris partes suscipiendi denegat, qua de causa a iudicii limine, ut ipse ait, fuisset statim a iudice arcendus. Sane religiosus personam non habet standi in iudicio, et quae ab eo fiunt, sine praelati consensu, sunt ipso iure irrita et nulla, licet agatur de contractu, quem ante ingressum in religionem celebraverat. Navar. Comm. 2 De regul., Sánchez, Pirhing lib. II, tit.-1, n. 29. Nec tem- poranea venia degendi extra claustra quam exhibet, videre- tur iuxta receptam S. C. super disciplina regulari praxim, illi hanc facultatem et ius possidendi ac administrandi con- tulisse, cum indulta huiusmodi, stante votorum obligatione, stricte debeant interpretari.

At dato etiam quod partes actoris in iudicio suscipere posset, nulla tamen actio ipsi adversus parochum compete- ret. Conventio enim inter Vivaldium et consilium fabricae inita fuit, ac parochus tantum uti mediator vel ad summum