PIACENTINA 451

ut mandatarius interfuit. Id sacerdos Sanviti probare nititur -ex eo quod in art. 1 Decreti Imperialis diei 30 Decembris 1889 ab ecclesiastica auctoritate ratihabiti haec leguntur: « pertinet ad fabricam paroeciae consulere cunctis expensis tum pro materia > tum pro personis cultui necessariis. Recolit proinde summam libell. 1100 capellano assignatam, desumptam fuisse, quoad libellas 680 ex pio legato Dell'Ara, a consilio fabri- cae ecclesiae Cathedralis suppeditato, quoad alias libell. 220 ex nonnullis reditibus, consentiente Episcopo, a pio opere paroeciali tributis, ac tandem reliquas libell. 200 a collecta paroecianorum. Quibus assertionibus robur addere censet non modo syngrapham diei 30 Ianuarii 1889 aliasque, in quibus Vivaldius pecuniam accepisse fatetur « pro adimplemento le- gati D air Ara » ; sed etiam privatam illius epistolam, in qua pecuniae solutionem a fabricae praeside expostulat, « iuxta pacta conventa, et obligationes sibi impositas a Fabricae mo- deratoribus et a rectore Sanviti. » Dubitationem vero omnem adimere putat bina quae allegat documenta, scilicet decretum quo administratores pii legati Dall'Ara Vivaldium in capel- lanum nominaverunt et resolutio consilii fabricae qua summa libell. 200 ipsi, si paroeciani defecerint, adpromittitur.

Quod si parochus Sanviti a iudice interrogatus se con- ventionem cum Vivaldio iniisse non denegavit, id ita intel- ligendum esse affirmat, ut documenta allata demonstrant, nempe se pro fabricae consilio egisse ac, ea quae ab eo fue- rant decreta, executioni mandasse. Quare iniusta sententia interlocutoria piacentini iudicis videretur utpote e diametro pugnans cum aequitate et codicis Gregoriani dispositionibus: § 85 seq.

Post haec ad intrinsecum quaestionis meritum devenien- tes, animadvertendum est, solutionem libell. 275, circa quam praecipue controversia versatur, satis probatam videri ex iis quae testes sub iurisiurandi sanctitate deposuerunt. Omnes enim indiscriminatim testantur, parochum Sanviti, labente mense Iulio 1888, pecuniae summam Vivaldo misisse, quod ceteroquin ex ipsius recipientis confessione, sacerdoti Ricci