454 AVENIONEN. ET VALENTINEN.

riunì, satis celebre pro iis omnibus, quae requiruntur ad re- cte instituendam iuventutem sub vigilantia solertissimi Pastoris, qui tamen in casu adstringeretur ad nominandum clericum suum, ut alienum adiret seminarium, et ita eius curae et vigilantiae Pastorali quodammodo eriperetur.

Demum omnia confirmari, ait patronus, ex canone iu- ris, quo dicitur omnem interpretationem eo sensu esse fa- ciendam, ut per eam non videatur quis auferre, quod se- mel concessit iuxta tradita per Lotter. Lib. 2 Quaest. 8 n. 49. Ex lege vero Lucius Titius ff. 22 De leg. et fel. Z lib. 31 tit. 1 « onus probandi mutatam esse defuncti vo- luntatem, ad eum pertinet qui 'fideiconimissum recusat. » Quare Curia avenionensis probare deberet in casu Episco- pum de La Gaude mutasse voluntatem, seu nolle amplius observare dispositiones et fundationes patrui sui, Episcopi de Lambert, ut iure se recusaret translationi, de qua agitur: at vero cum id nullo modo facere possit, ait orator, ex di- ctis apertissime constare locum esse translationi pensionis favore seminarii Valentinensis.

Ad tertium denique caput quod attinet, sustinet, locum esse restitutioni fructuum favore eiusdem Seminarii valen- tinensis a tempore, quo alumnus Seminarium avenionense non adivit. Idque asserit legitimam esse consequentiam ex praecedentibus. Si enim facienda est translatio pensionis, necessario restituendae sunt summae indebite perceptae. Ca- non siquidem iuris est « locupletari neminem debere cum » alterius iniuria vel iactura » ex Regula 48 iuris in 6° et ex lege Iure naturae 206 ff. de reg. iur. hausta. Cum itaque exploratum sit, seminarium Avenionense exegisse pensiones, et illas non erogasse favore clerici antiquae dioe- cesis s. Pauli, aperte apparet eas restituendas esse Semi- nario valentinensi, quod summas ipsas erogavit in favorem clericorum dictae dioecesis.

Quibus praenotatis proposita fuerunt diluenda